Mijn lief is 30 geworden! Jahaaa, we hebben dat gewoon keihard gevierd in New York. Reeds een half jaar aan het plannen, maar nog tot een week op voorhand getwijfeld over hotels #roloog.  
Iedereen vraagt ons enthousiast wat we ervan vonden? Wel, het was heel leuk. We hebben persoonlijk de fout gemaakt om dit als eerste uitje met z’n twee te plannen sinds de baby. Doodmoe en met een alternerende jetlag (dag 1+2 ik, dag 3+4 Jeroen) hadden we onze eerste keer samen in the big apple té vol geboekt. Want we waren vroeg wakker, gingen een ontbijtje doen en dan tot ’s avonds weg. Maar het uitgaansleven in NY is ook de max… help. Mijn oogleden bleven plakken als ik knipperde, vechten tegen de slaap is niet mijn beste gave. Vervelend. Ik heb de komende dagen rond 18u een tukje gedaan in het hotel, en dat deed wonderen! Het gemis van de kinderen kwam ook met momenten aan, die eerste keer he. Moe maar voldaan zijn we teruggereisd, volgende keer mét upgrade want 8 uur vliegen ’s nachts zonder wat platter te kunnen liggen…. Ge-rad-braakt uit die vlieger. Kids gaan ophalen, eentje in Antwerpen en eentje in Genk. Overgelukkig zijn, een hoop was en een week lang opnieuw vechten tegen die jetlag.
Jongens toch, volgende keer (want ja, die komt er wel) doen we dit beter. NY for the win.

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Om de twee weken gaat Floris op zaterdagvoormiddag naar zijn papa tot zondagnamiddag. Onze huidige regeling verloopt gelukkig behoorlijk goed. Maar aangezien iedereen die zaterdagochtend dan thuis in weekendmodus verkeert, is dat altijd een race tegen de tijd. Want Floris is nu eenmaal nooit gehaast. Maar ik sta erop dat hij gewoon klaarstaat met zijn valiesje en selectie speelgoed… zucht. Tot dusver zwaai ik de kleine man dus keer op keer uit in mijn pj’s en een ongelofelijk week hart. Het IS dan al maar voor een dag, ik weet het. Maar toch. Het heeft een vreemd effect op me:

Haast vlak voor elk afscheid pieken Floris en ik namelijk met een emotionele vloedgolf. Hij treuzelt, luistert niet van de eerste keer en haalt àl zijn speelgoed uit om daarna een selectie te maken… Uiteindelijk verschijnt dat kort lontje en loopt het fout. Ik verhef mijn stem, daar wordt Fje instant verdrietig van en hij roept dat dan uit :/ Ik wou dat het anders was, maar het overheerst. We voelen allebei dat er een moment van afscheid volgt en dat maakt ons uiterst prikkelbaar. Gelukkig is de liefde te groot en knuffelen we gauw weer alsof er niets gebeurd is.

Toch bleef het afgelopen zaterdag door mijn hoofd spoken... Floris was nog maar net de deur uit en ik vond al meteen iets om af te geven op Jeroen. Waarom toch he. Hij blijft er gelukkig kalm onder, maar ik voel dat ik mentaal aan het rondspartelen ben. Boos en opgejaagd met ogen die vollopen vlucht ik stiekem weg naar boven. Even stoom afblazen en hopen dat die bui snel overwaait. Maar in volle overgave stoot ik mijn teen regelrecht tegen een plank. Wat gehinkel en auwauwauw, gebeurt wel vaker dus het zal zo wel over zijn. De soort verplaatsing van ‘pijn’ is bij deze dus gebeurd en ik ga weer richting badkamer. Waar ik in de douche precies toch moeilijk water verdraag op dat teentje? Na een dag manken blijkt er een barst in te zitten. Spalken en klaar.
Pff, soms is het toch teen en tander. Mijn Floris, sorry! Liefs van mama Angrybird xx

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Staan we lekker te shinen ;)

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Aangezien ik recent bijna een jaar alcoholvrij ben geweest (lees: zwanger + borstvoeding) had ik dit jaar zoiets van meedoen-euhm-nee.
Maar hey, succes aan alle deelnemers (waaronder mijn papa), leuk initiatief! Volhouden en daarna dansen dansen en koude pintjes #schol :p

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Vroeger was er die beer van Robijn op de televisie. Wou ik zo graag hebben, maar die bestond niet 'in het echt'. Zo'n Droomfabriekbeertje stak ook altijd mijn ogen uit, jongens toch. En Schanulleke stond ook jaarlijks in mijn brief aan de Sint. Helaas, merchandising ging destijds niet veel verder dan Amedee van VTM.  Maar hey, ik had echt wel genoeg knuffels dus wil zeker niet klagen. 

Als ik kijk naar Floris zijn collectie, beloof ik mezelf keer op keer dat hij er nu écht geen nieuwe meer nodig heeft. De kasten puilen uit. Toch komt de kleine man regelmatig thuis met een nieuw exemplaar ('gekregen van')... dat verdwijnt al gauw tussen de menigte. Wekelijks selecteert hij een aantal favorieten en die krijgen dan een ereplaats in zijn bed. Veel meer betekenen zijn furry friends niet dezer dagen.
In het begin toen we verhuisd waren, gaf onze buurman Floris op wekelijkse basis knuffels kado. Hij blijkt een fervent kermisbezoeker te zijn (lees: neemt de trein naar kermissen overal in België) en bezit daarom een ruime collectie onaangeraakte reuzeknuffels, vaak met van die lelijke uitvergrote ogen. Intussen heb ik die stroom gestaakt, want het ging er zwaar over. Toen Floris een op kinderformaat Mercedes AMG kreeg met 3 soorten Japanse hardcoremuziek uit de woofers, heb ik vriendelijk duidelijk gemaakt dit aub te stoppen. Floris rijdt nu occasioneel bij mijn ouders thuis eens rond in zijn reuzachtige chromé cabrio op afstandsbediening (ik heb er ook geen plaats meer voor). Bon, wat ik wil zeggen is dat naast de normale knuffels mijn kleine vent dus nog een tent vol van die gigantische pluchen dieren bezit.

Toen er vorige week een vriendje kwam spelen, hadden ze het er niet beter op gevonden dan ALLES uit de kasten te halen: speelgoed, spelltjes, verkleedkleren, puzzels en knuffels verspreid over de vloer en in bed. De dag erna besefte ik dat 'snel' opruimen een illusie was en heb ik maar ineens écht opgeruimd. Mijn koffer zit vol met aaibare en minder-aaibare dieren, klaar voor het opvangcentrum. Floris stond er gelukkig ook volledig achter toen ik zei dat er kindjes zijn die geen enkele knuffel hebben. Werkte dit ook maar met eten?! ;)

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Ik zie veel Maxicosi’s op het onderstel van de babywagen in de stad. Alle begrip om korte afstanden te overbruggen, hoor. Maar zelf voelde ik geen behoefte de opzetstukken voor mijn Bugaboo te kopen. Will zit in zijn maxicosi in de auto, in de kar in de supermarkt en wanneer ik hem afzet op de creche. En dat laatste is geen lachertje. Toch niet voor mij; voor zij die me zien ploeteren waarschijnlijk wel. Met pampertas aan een arm en baby van 9 kilo in maxicosi van ongeveer evenveel kilo aan de andere arm probeer ik elegant van en naar de auto te gaan.
Erg handig draagt die Maxicosi ook niet bepaald?!* Ik begrijp dat het qua veiligheid hoognodig is, hoor. Maar met mijn poging tot hoge hakken vanmorgen dacht ik: hier moet ik vandààg over schrijven. En momenteel is het nog winterseizoen, waarmee ik bedoel dat binnenkort –wanneer Will nog wat sappige kilo’s bijkomt- deze manoeuvers gelijk zullen staan aan een gegarandeerde zweetreet. Man man, hoe zwaar is dat toch! Mijn armen zijn intussen wat gewend en aan die spieren is dus geen sportschool gerelateerd.
Soit, nog een dik half jaar en stappen is een feit. Blijft het bakje lekker in de auto en calculeer ik een kwartier langer in om van en naar de opvang te gaan. Babysteps, babysteps.

*Ow ow ow!
Met wat gegoogel ontdek ik hier als bij donderslag de Cocobelt. Nog nooit gezien… iemand ervaring met dit ding? https://www.cocobelt.com/be/
Ik ga het –van zodra terug in voorraad- alleszins uittesten. Binnenkort een review op de GETEST-pagina!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Weer een nieuwe lading herkenbaarheid om eens hartelijk te lachen op mijn Pinterest bord Motherhood.

www.pinterest.com/mooiemam
www.pinterest.com/mooiemam/motherhood
-> volgen volgen volgen (discobaar-a-moeder-gewijs)

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Dit plaatje heb ik ingestuurd voor de Babyspecial. VERLIEFD! Willie-Blue-Eyes is een half jaar en lijkt zijn blauwe kijkers te houden. Netjes geërfd van zijn oma... en daar ben ik he-le-maal niet kwaad om ;)

>> Inschrijven voor de Babyspecial kan nog tot 20 januari op www.babyspecial.be

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Van Becky with the good hair naar Mommy with the fluff hair... lees even mee:

Een dikke (ha!) week voor De Bevalling sta ik voor de spiegel en bedenk me dat mijn kapsel oer-maar-dan-ook-oersaai is. Tegenwoordig heeft iedereen zo'n lekkere lob (long bob), en dat wil ik ook. Mijn 'naturel' kleur categoriseer ik ook radicaal onder de S van snurk. Ik bel mijn kapster en mag meteen namiddag gaan. Blij! Enkele uren later heb ik een coupe soleil met keigezonde punten (ah ja, want er is zo'n goeie 15 centimeter afgeknipt). Had ik dit maar eerder gedaan... not.
Want lieve mensen, op dat moment waren mijn haren op hun best dankzij de hormonen. Maar eenmaal bevallen verandert het hele zaakje op mijn hoofd. Eerst en vooral hou ik vocht op. Lees: fat face. Combineer dat met een nieuwe coupe en dat gaf niet het beste resultaat. Ook het ontkleuren kreeg zijn uitwerking met het zonneke op mijn bol. Hier en daar een toefje stro in plaats van haar, ik heb meer olie gesmeerd dan een doorsnee garagist denk ik. Het enige wat stand hield waren mijn punten. Die genieten nog na van hun stevige knipbeurt.

Om het allemaal nog wat erger te maken, krijg ik met de wissel van de seizoenen een zekere vorm van haaruitval. Voordien verloor ik quasi geen haar; nu graai ik door mijn bos en heb ik er drie vast. Droevig word ik daarvan... Ik blijk na een bloedafname een hoop vitaminentekort te hebben en ga er tegenaan. Spuitjes B12 en pilletjes D. Bij de apotheker koop ik een doosje Anacaps op aanraden van een vriendin. Elke dag een pilletje. En de crèmeshampoo haal ik ook in huis. Voorlopig nog geen resultaat, maar dat duurt wel eventjes. Keep y'all posted onder de rubriek 'Getest'!

Maar hey, stay positive! Ik hèb nog haar op mijn hoofd en voorlopig ook in alle kleuren behalve grijs. Shit could be worse. En anders ga ik weer voor een kort kopke deze zomer, nah. #fistpump #mrsbrightside

Lees hier ook deel I van Postnatale shizzle

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Toen Will nog in mijn buik zat, vertelde Floris honderduit tegen iedereen over zijn toekomstige broertje "Lewis". Huh?! Floris koos blijkbaar in zijn uppie die naam voor zijn broer... hij had wel erg veel sympathie voor het karakter uit de film Meet the Robinsons (foto). Owkay, die naam was geen onmiddellijke no go, maar ook niet onze eerste keus. We hebben dus geprobeerd tot het einde om op hem in te praten, maar Lewis moest en zou het zijn (zo sprak hij ook dagelijks tegen broer-in-buik).
Twijfel alom, want misschien zou dit al een slechte start zijn voor de broertjesband? Nemen we dit eventueel als tweede naam? Of geven we echt toe aan Floris zijn willetje (ahaha)? Bon, op het moment dat Floris ons uiteindelijk vervolledigde in de bevallingskamer en zijn broertje voor het eerst in het echt zag, stelden we hem voor als Will. Met ingehouden adem keken we naar elkaar. Floris glimlachte breed. 'Hallo lieve Will, hier is grote broer'.  Lewis is nooit meer ter sprake gekomen ;)

Just for the fun of it; onze namenlijst anno 2016:
Boy: Will, Maurits, Jules, Harvey, Elliot, Leo, Julian,... Lewis?


Hey hey, binnenkort is er trouwens weer de Babyspecial van Het Belang van Limburg, altijd leuk te snuisteren tussen die snoetjes en namen!
Schrijf je uk in voor 20 januari >> www.babyspecial.be <<

 

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Een kleine week voor de bevalling schaf ik mezelf alsnog een co-sleeper aan. Ik opteer voor de Chicco Next2Me omdat dit model niet zo robuust en groot is. Will heeft immers al een houten babybed en dit exemplaar dient als extra. Met borstvoeding en een verse baby zonder slaapritme in het vooruitzicht lijkt me dit een wijze beslissing. En het zij zo, want het bedje blijkt erg praktisch! Na bijna een half jaar in gebruik kan ik stellen dat deze wieg meer dan degelijk is.
De eerste maanden werden de gebroken nachten ietwat verzacht om niet meteen slaapdronken uit bed moeten te springen. Gewoon je armen uitsteken en de baby bij je nemen. Zalig! Het bedje is makkelijk te monteren en weegt niet veel, wat handig poetst. Ook in onderhoud wast dit stofje goed. Persoonlijk heb ik er wel een Aerosleep-matras met hoeslaken in gezorgd. Past niet perfect, maar dat deert niet. Intussen staat de Next2Me los van ons bed in de kamer. Will ligt er lekker in en dat zal zo nog een tijdje blijven.

Getest en goedgekeurd!
Te koop bij de betere babywinkels 
Meer info

 

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Fier dat ik was, zo’n jaar of vier geleden toen Floris werkelijk àlles at. Asperges, vis, alle soorten fruit, soep. Vandaag beperkt zijn menukaart zich slechts tot een handvol gezonde zaken… En dan mag je weten dat hij ’s middags op school al warm eten krijgt. Maar het gaat verdorie moeilijk, met meneertje zijn complimenten. Ik hoop al een tijdje op ‘het einde van deze fase'; het plaatje hierboven zou misschien wel eens kunnen kloppen ;)

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

We zetten 2017 in met een uitje naar Durbuy. Het vriest dus voorzie ik een zak vol sjaals, mutsen, handschoenen en reservekledij. Wat een volksverhuis toch altijd, he? Een uurtje later zijn we er al, geen idee dat de Ardennen zo dicht bij huis lagen. We parkeren en wat blijkt... we zijn 'de zak' vergeten. Geen paniek, in de pampertas zitten nog handschoenen van Floris en er is ook een kerstmarkt waar we de nodige zaken eventueel kunnen bijkopen. Keeping it cool here.

Na een heus sneeuwballengevecht en wat gekuier tussen de kraampjes krijgt onze kleinste telg honger. We warmen binnen in een brasserie lekker op terwijl Will op mijn schoot zit met zijn fles melk. Plots voel ik het behoorlijk warm worden down under... Alarm! Jeroen en ik schieten in actie en stellen alles in gereedheid voor Operatie Pamper Verversen. Immers, de dag voordien (eveneens op resto) had Will een accident waarbij alles langs zijn pamper was gelopen. Not again this time... dachten we. Maar helaas, het kwaad was al geschied. Poop everywhere. Ik grijp z'n wippende beentjes maar ze glippen uit mijn handen waardoor de currygele smurrie zich nog verder verspreid. This isn't really happening, is it (#kakaanmijnhand)?! Jeroen en ik proberen met z'n tweeën de schade te beperken, maar het ging te snel. Mijn (ook nog) laatste natte doekjes gebruik ik om Pampermans weer proper te maken. Alleen... zijn reservekleertjes lagen voor één keer in die bewuste tas.... thuis in de gang! Stonden we dan, met ons bloot ventje in al zijn contentement. Intussen komt Floris aan mijn broek trekken om te zeggen dat hij honger heeft. Hij herhaalt het nog zo'n vijf keer, zonder gehoor te geven aan mijn antwoord dat het zo wel zal komen. 'Mama ik heb honger en kan niet meer wachten!' en hoppa... ik schiet uit mijn krammen. Vuurwerk in mijn hoofd, trop is teveel.
Jeroen zegt even te kalmeren en rustig te gaan zitten terwijl hij Will wikkelt in mijn sjaal. Klets! Stoot hij daarmee mijn glas cola om; 20cl in vrije val in de pampertas. Aargh! Ken je dat van die nervous breakdown? Close. Very close...

Maar als sterk koppel moet je kunnen relativeren, vergeven en vergeten en dat kunnen we gelukkig. Zo hebben we ons tripje in alle rust (en ook wel een beetje kou) verdergezet en nog genoten van elkaar en van Durbuy. Wandelen, foto's, centje gooien en een wens doen, pannekoek voor de mannen, glas bubbels voor de mama,... Wat een ongelofelijk gezellig en onvergetelijk stadje ;)

Enkele foto's op IG

 

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Een nieuwe baby, een nieuwe kinderwagen. Totaal onnodig, I know. Maar papa Jeroen werd op slag verliefd op bovenstaand exemplaar en kon zich niet meer vinden in Floris zijn bolide. Die rode Stokke Xplory heeft 3 jaar goed dienst gedaan en wordt nu ingezet bij moeke en vake. Hoewel ik erg tevreden was van de Stokke, heb ik me maar neergelegd bij -opnieuw- de keuze van de papa (inderdaad, de red ride van Floris was ook volledig de keuze van zijn vader). Na een goeie 5 maanden in gebruik kan ik over het algemeen zeggen dat ik tevreden ben van dit model. Het is oerdegelijk en stevig, de materialen kwalitatief en duurzaam. Hij plooit ook makkelijk in elkaar (ik heb enkel nog maar de wieg getest) en past goed in mijn koffer.

Twee minpunten die ik echter graag wil aanhalen: de zak onderaan is niet optimaal te benutten omdat ie niet kan bewegen. Je krijgt er dus haast niets ingestopt tenzij je propt. Dit komt omdat de wieg er volledig horizontaal overkomt. Van zodra we wisselen naar zit mag dit probleem wel geschrapt. Een ander frustratiepunt is de cupholder. Prima voor flesjes; een no-go voor blikjes. Want dat staat er niet vast in zodat alles morst bij een hobbelige weg of verdorie zelfs als je een trottoir op en af gaat. Bij dit model dient de pampertas ook aan het stuur te hangen, zodat mijn cola ook nog eens daarin drupt. Aargh.
Dat vond ik praktisch aan de Stokke: de boodschappentas onderaan zit vrij alsook de pampertas die handig aan je koets hangt. Soit, ik ben erg blij met mijn babylegertank. Met bijpassend parasolletje en voetenzak wandelen we met Will door weer en wind.

Naar een matching pampertas hebben we lang gezocht. Die van Bugaboo is niet zo mooi. Veel tassen zijn zo verdraaid lelijk? En uiteindelijk wordt zo'n tas toch wel onnoemelijk vaak gebruikt. Dus zijn we uiteindelijk voor een zwart exemplaar van -oh yeah baby- Marc Jacobs gegaan. TOPTAS. Die gaat nog jàren mee, garandeer ik je. Zwemmen met de kids? Check. Sporttas? Jep.


Als afsluiter nog een typische Mooiemam-anekdote die ik je niet wil ontgaan :D
Drie maanden lang stellen we ons de vraag waarom de kap van de Bugaboo niet stevig blijft staan. Ze zakt telkens weer naar beneden, en hey, het is zomer. Ik bel met de helpdesk en zij zeggen me de pinnen te veranderen van plaats. Zo gezegd, zo gedaan. Maar tevergeefs. Ons reisje naar Spanje valt ertussen en ook daar frustreer ik me rot aan die kap. Ik hang er een knuffeltje aan om wat tegengewicht te creëren. Helpt ook niet echt. Zucht. Buga-boo? We komen weer thuis en ik besluit na de raad te hebben gevraagd aan een dozijn vrienden terug naar de winkel te gaan om mijn beklag te doen. Ik had al een heel verhaal klaar voor als ze me zouden afwimpelen of geen reservewandelwagen zouden zorgen als hij terug naar de fabrikant zou moeten. Lo, Lo, Lo... De dame zei me doodleuk dat de kap er achterstevoren op staat?!?! Euhm, ZO hadden ze me de koets verkocht hoor. Foutje van de magazijnier. LEUK!

Getest en goedgekeurd!
Te koop bij de betere babywinkels

 

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Muziek. In alle mogelijke vormen, mijn papa was guitig met die paplepel. In het weekend ging de volumeknop keer op keer tot 'max' en mijn zus en ik vonden dit doodnormaal. Thuis, in de auto, onderweg naar de familie in de Vlaanders,... wij maar fonetisch meekwelen. Tot op de dag van vandaag ontdek ik nog steeds lapsus linguae waar mijn wangen knalrood van kleuren wanneer ik de echte tekst ontdek (gniffel).

Muziek. Verweven in mijn genen. Geperst in mijn bloed. Ik heb spijt dat ik geen instrument kan spelen, dat ik daar niet ergens min of meer in gepusht ben. Zingen kan ik niet, die ontgoocheling in de lagere school toen de pastoor zijn nieuwe koorelfjes kwam selecteren kwam hard aan. Maar groot gelijk; ik zong ooit liedjes in op mijn cassetterecorder (sorry lezers vanaf de jaren 90 ;)) en dit was Idool in zijn puurste vorm. Dénken dat het mooi klinkt, tot je het zelf hoort. Ik heb er eens goed om gelachen.

In mijn vriendschappen kwam dit ook vaak naar boven. Een 'klik' zat vaak verscholen in muziek; -kennis en -smaak. En zo werd ik ouder en begon ik naar fuiven, concerten en festivals te gaan. Ik kan niet zonder. In mijn eerste 3 maanden na de bevalling heb ik muziek zo hard gemist. De kids vroegen zoveel van me dat rust iets werd van nul decibel. Maar dat was gelukkig maar van tijdelijke aard want ik werd daar niet bepaald gelukkig van. Intussen ben ik weer helemaal mee. Oké, ik geniet nog iets teveel van Bazart live terwijl de rest van de wereld waarschijnlijk een knoert van een roloog geeft omwille van grijsgedraaid. Maar ik heb wat in te halen, quoi.

En zo kom ik tot de laatste dag van het jaar vandaag. Aftellen doe ik met de mooiste tijdloze muziek ter wereld. Jaar na jaar. Ik zou dit zo graag spenderen met mensen die evenzeer zo gebeten zijn door muziek. Gewoon een hele dag luisteren, genieten, meezingen, luchtgitaar en drums en waarom geen saxofoonsolo'tje erbij. Gelijkgestemden. Die ik telkens weer tegen het lijf loop op festivals. Dit jaar moeten missen wegens baby enzo, volgend jaar weer van de partij.

Zodadelijk loopt De Tijdloze op Studio Brussel zowat op z'n einde en ik kan de kriebels in mijn buik niet bedwingen. Het is tijd voor Will zijn allereerste fruitpap en die mag hij ervaren met het goed advies van Oasis (Don't look back in anger). Waarschijnlijk denkt Will 'Ik eet dit asap flink op zodat ze stopt met zingen'. Maar ik geniet. Daarna mag hij boeren op een van mijn alltimefavs, Brothers in Arms van Dire Straits. We blijven dansen en tranen rollen over mijn wangen.
Pearl Jam staat op 1, mooi. Maar zèlf een top 3 insturen lukt me wederom niet. Ik maak lijstjes, vul aan en schrap. Opnieuw en opnieuw. Teveel moois, teveel gevoel, teveel herinneringen. En ik hou ook van al dat nieuws, vaak zoveel dat het voor mijn part al wel in De Tijdloze mag.
Sorry Stubru, ik heb niet bijgedragen tot de uitslag. Maar ik ben wel een van je grootste fans.

Volg mijn hart voor muziek op Pinterest hier

 

 

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren