Vandaag moet Floris onder narcose voor zijn 'pienel*'. Wegens erfelijkheid zat er namelijk niets anders op dan een circumcisie, aldus de specialist. Oké, hier moeten we ook nog door dit jaar. Een niet al te gezellig onderwerp, maar ik pen dit gauw neer voor ouders die hier ook mee te maken hebben.
Eerst en vooral praten we er niet al te veel over op voorhand, want het ventje moet niet te exact weten wat er gebeurt. Denk ik. Want zijn papa heeft er blijkbaar toch een soort tekeningetje bij gemaakt zodat Floris maar al te goed weet wat er gaat gebeuren. Slik. Ik kondig aan dat hij maandag niet naar school moet omdat hij een dagje naar het ziekenhuis moet. En van zodra hij wakker is, wacht er hem een mooi kado. We nemen ook Uno mee en dat spelen we voor hij naar de OK mag. Met een rustgevend middeltje wordt de kleine man wat slaperig. Uiteindelijk mag er één ouder mee tot hij in slaap is. Floris kiest mama en we rijden met de verpleegsters het bed tot in het operatiekwartier. Ik denk dat dit zo noemt omdat we er ook degelijk zolang staan wachten tot ze ons komen halen. De anesthesist zet hem een masker op en Floris begint reeds af te tellen van tien tot nul. Jammer genoeg gaat dit niet in tien tellen en begon hij wat angstig te worden. Perfect normaal want dat is de narcose die begint te werken. Just so one knows...
Een dik half uur later rijden ze hem binnen in de kamer. En daar komt het ontwakingsproces (zucht). We hebben dit al eens meegemaakt, zie Operatie Tandjes van vorig jaar. Ongeveer een half uur huilt en jammert Floris en mag niemand hem aanraken. Alweer: perfect normaal gedrag sussen de verpleegsters ons. Die narcose doet gekke dingen. Achteraf weet hij hier niets meer van.
Na de uitwerking piept zijn traantjesgezicht boven het laken. Zijn infuus mag eruit, en tijdens die handeling (lees: naald uit zijn handje trekken) leiden we hem af met zijn welverdiende kado. Oef, een happy face. Even later mag hij stilaan wat water drinken. Als hij niet misselijk wordt, een hapje eten (pudding of een koek). Ik besef ondertussen dat ik zelf het ontbijt gemist heb en haal me in de cafetaria een duo sandwiches. Floris wil een hapje en eet zonder probleem die met kaas met veel smaak op. Volledig. Euhm... eetlust is een goed teken? ;)
De specialist passeert nog en geeft ons een foldertje met uitleg mee. Twee weken geen bad, geen warm water, niet sporten en 3x/dag zalf smeren. Floris is dolgelukkig dat hij 14 dagen op zijn luie krent mag zitten, de kadee.
Zalf aanbrengen moet met uiterste voorzichtigheid, maar lukt min of meer. Maar lieve deugd ik moet mezelf sterk houden. Dit ziet er zo verdomd pijnlijk uit! R.E.S.P.E.C.T. voor mijn kleine man. Hij houdt zich enorm sterk. De komende dagen doen we rustigaan en rust Fje goed uit. Na ongeveer twee weken is het zaakje goed en wel genezen en gaan we weer ploeteren in bad. Volgende week nog een controle en dan is dit hoofdstuk afgesloten, fjoew.
Nog een grappige anekdote, Mooiemam en Floris zouden anders niet bestaan ;)
In de kerstvakantie doen we wat uitjes in de stad voor kerstkado's en Floris kan het niet laten aan ie-der-een te vertellen over zijn pienel. En dat hij 2 weken niet meer mag sporten. 't Is zo'n babbelkous hahaha.
*Floris zijn taalvoutjes de dag van vandaag:
pienel ipv piemel
plameet ipv planeet
dinosauruns ipv dinosaurus (laten we het op dino houden, quoi)
laminaise ipv mayonaise (hij kan het juist zeggen maar weigert)
Netfelix ipv Netflix
#zalig
Subscribe
RSS
