Hoera, verklede vrijdag op school! De briefing van juf Christel was duidelijk: griezelen! Dus ik duik een paar dagen op voorhand met Floris de stad in op zoek naar wat attributen (no way dat ik zo'n lelijk duur pakje ga kopen dat volgend jaar niet meer past). Zijn oog viel een tijdje geleden al op een pompoenkostuum dat hij in een reclamefolder had gezien. Maar de juf zou hier niet van verschieten, aldus Floris. Je leest het goed: Pompoenman is out.

Flomans heeft in een tel trouwens al beslist what to wear: zijn Megatoby-pak. Ik volg niet helemaal, die superheld is toch niet eng? 'Jawel, mama. Er is een aflevering waar Megatoby behekst is en een slechterik wordt en dat is eng.' Bon, wat moet ik daar nu mee? Hem ompraten lukt absoluut niet, dus ik geef het op en laat hem maar de scary blauwe uithangen. Tot die bewuste vrijdagochtend...

'Opstaan, lieverd. Vandaag mag je verkleed naar school.' Dolenthousiast neemt hij zijn pak mee naar beneden. We vinden het maar wat vreemd, dus Jeroen spreekt Megafloby toch even 'man-to-man' aan. Zegt dat kleine spook toch wel doodleuk dat hij toch een pompoenpak wou?! Ik ben als een speer de verkleedschuif ingedoken (ja, die hebben we) en viste gauw een zwarte cape, masker en enge-geluidjes-toeter boven. Gepast en goedgekeurd, fjoew! Op de klasfoto zit hij helemaal goed, zoals je ziet. En ra ra, volgende week is het thema op school 'Superhelden'. Goede zet, juf.

PS: Dit weekend was het ook onze beurt: scary Halloween party bij vrienden in het bos. Vond je onze outfits geslaagd?

No comments

Zuslief komt ons bezoeken, straight from London. En dat vereist nu eenmaal een minimum van een namiddag bijkletsen. Met Floris gaat dat net iets minder vlot, aangezien hij zelf zo ongelofelijk graag aan het woord is (...). Dus deed lief Jeroen an offer we could not refuse: a roadtrip to his hometown, Antwerpen. "Wo+Men's Day Out", zeg maar.  Want hij stelt voor op te splitsen, en tegen de avond weer samen te komen. Het zij zo, en met een wafel en worstenbroodje in de hand komen die twee blijkbaar door heel 't Stad. Ze zijn gezellig eerst even naar de treinen gaan kijken en vervolgens naar de zoo geweest. Flo zag voor de allereerste keer een panda; de wereld kon hem voor de rest van de dag gestolen worden. Heerlijk. Als laatste nog snel even Nemo zoeken en back to mama en Metie.
Ik weet het wel hoor. Dat van mijn gat en die heuse boterfabriek. Mijn lief acet in Pluspapa-zijn.

#luckylokie #topdag

1 comments

Brian Gordon is vader van twee die cartoons maakt waar élke ouder zich wel in kan vinden. Als former huistekenaar van Hallmark die vriendelijk bedankt werd na 18 jaar heeft hij hier wel netjes mee teruggeschoten. Desalniettemin kan je hem funden omdat -quote- de kinderen ook wel eten nodig hebben. Zeker eens een kijkje nemen op zijn website FowlLanguage.com of als je hem een duwtje in de rug te geven kan dat als patron op deze pagina.

Bewaren

No comments

Floris zijn papa kocht, samen met zijn Playstation, ook een spel voor zoonlief: The Avengers van Lego. Die twee Swijsens in de zetel, ik kan me er al iets bij voorstellen. Dolenthousiast vertelt Floris me er keer op keer over, en ik voel ergens dat ik die stokoude Xbox van lief Jeroen misschien toch maar weer moet bovenhalen. Zo gezegd, zo gedaan. Datzelfde spelletje krijgt hij van nonna voor zijn verjaardag, dus nu kan hij het ook bij ons spelen.

Maar lieve mensen, ik ben daar geen voorstander van. Er is al zoveel: tv, Netflix, smartphone, ipad. Daar kan die kleine van mij al behoorlijk aan gekluisterd zitten.
We besluiten uiteindelijk bij ons thuis de afspraak te maken dat -net als tv etc-  Xbox af en toe kan, alleen als wij goedkeuren. Ik hou er zo van als hij zijn speelgoed bovenhaalt en zijn fantasie de vrije loop laat. Of we naar buiten trekken en wat balletjes trappen. It's all about balance, right?
Soit. Jeroen speelt op zijn beurt ook al wel eens mee, uit nieuwsgierigheid én uiteraard door het effect wat zo'n ding heeft op mannen (lees: in een oogwenk verslaafd). Wat blijkt nu? Captain Flomerica gidst Jeroen als een pro door het spel; hij kent er werkelijk àlles van. Confronterend, ik wist eerst niet wat ik zag. Hij heeft al goed geoefend bij papa... en daar kan ik niet veel op zeggen. Natuurlijk heb ik het al lachend eens aangehaald en gepolst hoeveel hij effectief speelt, maar daar houdt het dan ook op. Want bij iedere thuis gelden er regels, dat hoort zo.
Ik ben al blij dat Floris in beide gevallen een warme en liefdevolle thuis heeft, met stabiele relaties. Bij 'de wissel' moet hij zijn knop omdraaien en ik heb er alle begrip voor dat dat niet altijd even makkelijk is en zal blijven. Hashtag co-ouderschap, voilà ")

en #HULKSMASH!

No comments

Exact één week geleden heeft Floris zijn eerste operatie ondergaan. Bij het laatste tandartsbezoek was het verdict namelijk alles behalve positief. De grootste boosdoener bleek de groeimelk te zijn… ‘een suikerbom’, aldus de tandchirurg. Mijn moederhart kromp ineen. Waarom nam ik zo klakkeloos aan dat dat spul boordevol goeds zat? Die term ‘groeimelk’ heeft me na de borstvoeding nietsvermoedend in de gaatjesval doen lopen. Want zo’n grote snoeper is Fje helemaal niet, en tandenpoetsen doen we twee keer per dag. Een andere belangrijke oorzaak die ik wil meegeven is dat kinderen niet te vaak mogen eten. Al zou Floris elk uur een stuk appel eten, dat blijkt telkens een aanslag op de tandjes. En zoals het soms wel eens gaat - een ditje hier en een datje daar - wist ik helemaal niet dat dit zoveel kwaad kon. Wel dus.
Soit, we zijn à la minute gestopt met groeimelk; mijn voorraad is samen met een kwart van mijn kleerkast naar een weeshuis gebracht. En ondanks alle schade zijn er gelukkig geen potten gebroken: alle tandjes (inclusief wortelkanaal) gaan nog wisselen vanaf de leeftijd van 6 jaar. Floris heeft 1 tandje in het ziekenhuis gelaten (gelukkig een onopvallende kies). En verdorie flink dat die kleine man is geweest! Vroeg opstaan, niets eten of drinken, hemdje aan, poepsnoep, narcose, intubatie, tandje getrokken, tandjes gevuld en twee ontzenuwd,… Op het ontwaken na (zijn gedrag was perfect normaal volgens de verpleegkundigen) heeft hij geen kick meer gegeven. Integendeel: Floris laat met enige fierheid zijn ‘gemaakte tandjes’ zien. Big smile, blij dat dit achter de rug is!

 

Een pluim voor het Sint-Fransiscusziekenhuis in Heusden; hun aanpak voor de kleintjes én ouders is TOP

2 comments

Een keer per week gun ik mezelf wat me-time in de badkamer (lees: 'het groot onderhoud' inclusief nagellak, maskertje, pincet en andere). En dat kan mede dankzij Netflix. Want Floris blijft lekker zoet, net als er van die hopelijk herkenbare hectische ochtenden zijn waar mijn haren nog moeten geföhnd en ik geen idee heb wat aan te trekken. Flomans is dol op Netfelix, vasthoudend aan zijn laspus linguae als peuter. Al zappend van de 101 Dalmatiërs over Franstalige series (vraiment) genre Tro Tro en coole tekenfilmseries zoals Dinotrux tot kaskrakers à  la Frozen; het aanbod is gi-gan-tisch. En dan spreek ik alleen nog maar voor de kleinste telg van het gezin. Maar geen nood: we weten intussen wel in hoeverre binge-watching vorm kan krijgen. Met de juiste aanpak - kiddo en lief die stoppen met kijken wanneer ik het vraag - is Netflix een topper: fixed fee per maand en altijd wat nieuws. Mijn papa kreeg dit jaar trouwens een jaarabonnement voor vaderdag en is er dolblij mee. Goeie kadotip dus, even surfen naar Netflix.com en het is zo gef(l)ikst!
Soms wou ik dat ik meer tijd had om al die leuke series te kijken. Voorlopig hou ik het bij Movie Night (sweats, pizza and Netflix) en een occasionele lazy Sunday. Door de week 's avonds het opgenomen nieuws kijken is vaak niet de meest positieve noot om de dag mee af te sluiten. Dan doen we nog één aflevering van Suits, eentje maar (grijns).
Slaapwel, Harvey (nog eens grijns). 

Bewaren

No comments

Newsflash: Floris gaat vanaf 1 september naar de Italiaanse les op woensdagnamiddag. Dat heeft zijn nonna beslist (…). Zij converseert namelijk enkel in het Italiaans tegen haar ‘bello di nonna’. Bewust, wat ik op zich een hele goeie zaak vind. Want toegegeven: Florizzio leert razendsnel bij. Verder heb IK hem ook ingeschreven voor de bewegingsles op zaterdag; turnen voor kleuters in algemeen Nederlands… Et voilà, de taxiservice voor de komende 14 jaar is ingezet. Lang leve de hobby’s.

Ciaokes ;)

No comments

Floris beleeft zijn laatste week vakantie op kamp. Van ’s morgens tot ’s avonds vertoeft hij in Bokrijk onder begeleiding van Ideekids. Niet dat hij iets bepaald heeft met cowboys of indianen; het was nu eenmaal het thema deze week. Maar ach, hij zal er alleszins wel iets van opsteken. Maandagmorgen zette opperhoofd Jeroen hem af bij de monitoren en zijn groep. Alleen liep dit niet bepaald van een leien dakje… Verdriet, scenarios à la laat me nu toch niet alleen inclusief een litertje tranen. Hartverscheurend. Na het werk schoot ik daarom als een pijl (ha ha) richting Bokrijk. Waar ik dan eerst nog even verstrooid de verkeerde parking opreed. En 5€ moest betalen om weer buiten te rijden, aargh?! Uiteindelijk ren ik naar hem toe, rekening houdend met een kleuter die misschien de hele dag ontroostbaar is geweest. Maar nee hoor, hij was nog druk bezig op het springkasteel en wilde nog niet naar huis. Opluchting!

Onderweg naar huis heeft hij honderduit gepraat over zijn kamp. En geloof me, dat kan hij wel… De volgende ochtend verliep naadloos. En mag dat nu ook mede de opzet geweest zijn van een kamp net die laatste week: klaarstomen voor het nieuwe schooljaar. Weer even aanpassen, bijstellen en gaan met die banaan (want daar schieten indianen mee, toch?).
Ugh xx

No comments

Zaterdag krijg ik bericht dat Floris zijn eerste ervaring met paragliding een feit is. Fier dat ik ben! En jà, dan sluipt ongevraagd die lastige 'Was ik er maar bij' in mijn gedachten, en de  'Verdorie zo jammer dat ik dit moet missen'. Maar het belangrijkste is dat hij dit kan meepikken en zich amuseert. It shows :) Ik weet intussen heus wel dat ik zijn eerste keren niet allemaal kan meemaken. Zo bleek vorige zomer in de speeltuin dat hij de deathride al had gedaan. Owkay... even slikken en doorgaan. En vooral positief bekijken, wie weet kan hij volgende week fietsen zonder wieltjes. Het hoort er nu eenmaal bij, en dat geldt wederzijds. Dit weekend mag ik trouwens eens zwaaien van op de wei naar zoonlief in de VIP-area van Pukkelpop. Zo gaat dat dan, want papa neemt hem mee. En dat is helemaal goed, het voelt alleen zo... mja.
Het leven zoals het is: co-ouderschap. Waarin we zoveel mogelijk streven naar het geluk van onze kleinste grote vriend. Have fun in Rhodos, lieverd! 

Foto: Floris omringd door Katerine en omi; in goeie vleugels

2 comments

Hooray, it's Thursday! Mijn weekend start vanavond, waar ik zonder meer verwacht word in Antwerpen. Lief Jeroen heeft alvast een eerste verrassing voor m'n verjaardag. Ik heb alles uit de kast gehaald (letterlijk en figuurlijk), want wat moet ik in hemelsnaam aantrekken?! Soit, ik heb mijn trein gehaald en zal het binnen een uurtje weten. Kan ik hier alvast een wijntje bestellen?

No comments

I SO hate to say, maar na 2 weken een fulltime zoon (lees: vakantie en 24/7 bij mij) doet de eerste dag 'zonder' al teveel met mijn week hart. Verdorie, Lo, sterk zijn. Genieten van de rust (maar ik vind die kleine spraakwater rond me leuker), tijd voor die to-do-list (true), een romantisch diner met mijn lief (2 borden, geen 3, mama),... Het vraagt aanpassing. Volgende week vertrekt zoonlief btw een week naar Rhodos, ik probeer er voorlopig nog niet teveel aan te denken. Jongens toch, de impact van een kind he. Kan je nergens mee vergelijken. Goed, ik ga weer sparren met mijn to-do's.
Ciao xx

No comments

Zo, ben ik intussen even met de vrienden en vriendjes weer naar St-Maxime getrokken. Het was een fantastische week, die hittegolf kon ik best wel aan. Een juist evenwicht tussen plezier, zon, lekker eten en drinken, vrienden en wat q-time met het gezinnetje. Voldaan weer naar huis om dan meteen naar het zeetje te trekken. Los van het feit dat we in 12 uur van 30 naar 15 graden gingen, hebben we er toch van genoten. Opnieuw met vrienden en vriendinnetje (Floris zijn eerste liefde Lili-Rose) hebben we de index van de rosé weer omhoog geholpen die paar dagen. Afsluiten deden we met een nieuw aangelegde tuin en een overduidelijk gevoel van happiness. Cheesy but true, als de druk van je werk wegvalt dan apprecieer je de echte dingen des levens zoveel meer. En daar toast ik vandaag op (jà, het is woensdag).
Cheers xx

No comments