'Ga je borstvoeding geven?'. Een vraag die blijkbaar velen boeit alvorens ik beval. Why do they even care, denk ik dan. Soit, ik antwoord gewoon doodleuk 'ja' en probeer de aandacht van mijn paar meloenen af te wimpelen. Want eerlijk gezegd twijfel ik...
Vijf jaar geleden ging het met Floris namelijk niet zo vlotjes. De pijn in het begin alsook het gevoel quasi niets anders te doen dan voeden ben ik nog niet vergeten. Floris interpreteerde het 'borst aanbieden op vraag' wel heel ruim waardoor ik transformeerde in een melkfabriek op volle toeren. Mijn boobs hebben haast elke cupmaat gekend :/ Daarenboven deed ik ook nog eens te geforceerd mijn best om hem juist aan te leggen waardoor ik een polsontsteking opliep met gips als gevolg. Tof voor Floris, zo eten op een keihard gipstapijt...
Daartegenover staat dan weliswaar het gegeven dat ik mijn baby alleen maar het beste wil geven. En dat is nog steeds mijn eigen kweek. En ja, uhu, de baarmoeder krimpt sneller dus de kilootjes gaan er wat sneller af.
Dus voilà, de pros en cons op voorhand in mijn hoofd. Iedereen heeft er zijn mening over (zucht, zwanger zijn...).
21 juli 2017. Tuurlijk geef ik borstvoeding; de hormonen nemen het integraal over en ik wil ervoor gaan. Verdorie dat loopt goed, ik verschiet ervan. De techniek pik ik meteen weer op en het doet geen pijn. I feel like a pro :)
Maar na enkele dagen laat mijn paar weten dat ze in overdrive gaan, snirlf. Het is en blijft een punt waar ik voorbij moet. Even doorbijten, zei mijn vroedvrouw aan huis... oh ja, over 'bijten' gesproken; Will zijn mond blijkt ook nog eens wat klein en zijn tong wat groot; hierdoor kan hij niet goed aanleggen waardoor ik d'office kloven krijg. Zo. Veel. Pijn. Want er is geen alternatief he. Wanneer de uk honger heeft, gaat ie er weer aan hangen. De moed zinkt in mijn teenslippers, ik ben moe en heb zeer en voel me even een hoopje verdriet. Waarom kan dit nu niet gewoon goed gaan?
Net voor ik wil opgeven ontdek ik gelukkig een bijzonder goed hulpmiddel: tepelhoedjes! Mijn kloven genezen snel en ik blijf de hoedjes gewoon verder gebruiken. Aanrader, mama's.
Dus borstvoeding he. Ik respecteer de beslissing van elke mama en hoop van harte dat ze die niet laat opdringen door anderen. In the end moet je het toch gewoon allemaal zelf doen. En als het in het koppeke niet goed zit, lukt het toch niet. De pijn is tijdelijk en gaat voorbij. Laat je thuis begeleiden door een vroedvrouw, daar heb je recht op en heeft me keer op keer vooruit geholpen. Probeer ook in zekere zin te genieten van de voedingsmomenten. Je opjagen heeft geen zin, geloof me. Jeroen en ik staan zo vaak op het punt te vertrekken nét wanneer baby Vernelen toch weer aangeeft honger te hebben. So be it.
Neem een abonnementje Netflix voor de nachten, zodat je niet steeds herhalingen van het nieuws ziet als je neigt in te dommelen zonder tv. En hey, wanneer je wil stoppen dan doe je dat gewoon. Afbouwen en klaar. Kleine tips van mezelf, ik geef ze maar even mee...
Wat zijn we toch een sterk ras he?
xx
Bewaren
Subscribe
RSS
12.01.2017 20:27
Zeker weten! Hier 2x zonder...??
