Vrijdagochtend spot ik een klein kadertje tussen de andere kaders in de living. Er staat 'Paris is always a good idea'. Die ken ik, denk ik bij mezelf en glimlach dat Jeroen die waarschijnlijk ergens tussen twee meetings door heeft gekocht. Aangezien we 's middags op bezoek gaan bij Mamy (in Oudenaarde), focus ik me meteen weer op die bengel die nog met chocohandjes en in pj's rondfladdert langs de witte muren. Badkamer, snel! Ons uitje naar Mamy was gezellig, en 's avonds rond acht uur belt Jeroen me op. Ik verwacht me al aan the usual: working overtime. Geen erg, het is bijna weekend en dan halen we dat altijd weer in. Het zij zo, mààr. Hij vraagt me naar dat kleine kadertje, en of ik het had gelezen. Euhm ja, heb ik gezien. Leuk leuk, maar misschien wat klein tussen die grotere kaders? Wel, het was dus een sneaky kado van mijn lieve lief. Want op de achterzijde staat aangekondigd dat we zaterdag vertrekken naar Parijs, family time. Oh crèpe, dat ik dat niet gezien heb! :O Floris en ik doen een little happy dance op de zetel en kunnen niet wachten tot morgenvroeg.
Ondanks de regen hebben we een fantastisch weekend achter de rug, met niets dan tijd voor elkaar. Even geen mails, telefoontjes of whatsapps. Gewoon Floris, Jeroen en ik (met baby-in-de-buik).

#meermoetdatnietzijn #valentine #valentime

No comments

Bewaren

No comments

De stad Hasselt organiseert samen met de gerenommeerde gids Gault&Millau een project rond kindvriendelijke menu’s in restaurants. Talrijke restaurants schreven zich in om hun gerechten te laten beoordelen door een delegatie van Gault&Millau en een kinderjury. Diverse horeca-exploitanten gingen op het voorstel in. De beoordelingen zullen later verschijnen in een boekje, getiteld ‘De Smaakgids voor Kids’.
Topiniatief van de stad Hasselt. Wat Floris betreft zou er ook een quotering mogen komen op de hoeveelheid balletjes in de videe, maar laat dat een volgende fase zijn.

Lees meer: Restaurants krijgen score voor kinderkost

No comments

Zwanger zijn staat niet gelijk aan negen maanden binnenblijven, heb ik mezelf aangemoedigd. Want in het eerste trimester van de zwangerschap heb ik bijvoorbeeld mijn concerttickets van Florence & The Machine moeten verkopen. Toch maar gepast voor braakneigingen tussen 80000 man, ook al weze het op 's werelds beste zangeres (snirlf). De eerste ronkende namen voor Rock Werchter rond kerst deden ook meer dan zeer. Elke keer weer... want Studio Brussel doet me op vrijdag telkens hunkeren naar een groot glas bubbels bij het vrijgeven van 'de nieuwe namen'. Wees gerust, ik hou het op Kidibul of iets dergelijks. Och jà, "ik krijg er iets moois voor in de plaats". UHU, weet ik wel! Heb ik met Floris ook oh zeven maal zeventig maal te horen gekregen. Maar daarom doet het niet minder zeer, meneer.
Soit, vanavond ga ik uit. Nog gauw een slice pizza bij Mamma Roma voor we de AB betreden voor De Nieuwe Lichting van Studio Brussel. Ik geniet hier zo hard van, mijn lief weet hoe me te pleasen ;)
Jaar na jaar sta ik versteld van het muzikaal talent in ons land. De winnaars spelen dit jaar op Pukkelpop. Da's in augustus, dus technisch gesproken haalbaar voor deze festivalfreak. GRIJNS.

Lees meer over De Nieuwe Lichting

Bewaren

No comments

De regel zegt dat je je zwangerschap maar aankondigt na 3 maanden. Nu wilde het toeval dat ik zolang niet erg veel mens was en de kerstperiode moest doorstaan. Lees: familie die polst naar 'een tweede' alsook de befaamde drinkfeestjes bij vrienden. En dat laatste was nu eenmaal iets waar ik losjes door de mand viel. Mijn allereerste smoes van een antibioticakuur werd met een berg argwaan ontvangen. Na de tweede keer kreeg ik die netjes terug met een strik vol ongeloof... zucht, why do I suck at lying? Heb ik maar wat eerder verteld over de kleine olijf in mijn buik. Het occasionele glaasje blijft momenteel nog uit, gezien mijn maag er zo'n 90 dagen keihard voor bedankte. En ook al is die flutperiode door, je kan me momenteel nog steeds niet erg plezieren met een bubbeltje.
I know! Geloof het zelf niet ;) #hormonen

Bewaren

No comments

Zo. De reden waarom Mooiemam ‘op haar gat’ heeft gelegen is omdat dat ergens ook zo was. Drie XL maanden vertoefde ik in de wondere wereld van misselijkheid en ongemakken. I kid you not. Maar na die spreekwoordelijke drempel van 3 maanden bleek er een mooi helderblauw wolkje te verschijnen: een broertje voor Floris!
Vanaf 22 juli gaan we het Pamperaandeel laten stijgen, een dikke week na Fje zijn 5de verjaardag.

SO EXCITED! xx

PS: op deze foto ben ik 15 weken (en ja, de fotograaf vroeg me m'n buik goed naar voor te steken ;))

Bewaren

No comments

Deze selfie dateert van net nadat we onze kerstboom gezet hebben. Lees: net na Sinterklaas. Lees meer: toen we nét wisten dat er een baby op komst was. Jeroen misselijk van de shock, Floris van het teveel aan Sinterklaassnoep en ik... wel ja (zie volgende blogpost :D).
Een aparte kerstperiode, mag je wel zeggen...

Bewaren

No comments

Heeft reclame ook zo'n invloed op jouw uk? Wel, Floris heeft het in ieder geval van geen vreemde ;)
Zo vult ie de radiojingle van Krefel Keukens ('Mijn droom, mijn keuken') telkens netjes aan, heeft hij the circle of life al helemaal door dankzij de SPA commercial (klik hier). En gisterenavond toont Pyjamamans me overduidelijk zijn boze lip terwijl ik de afwas doe. "Omdat hij ook een raket wil maken van de Dreft-fles die nog steeds niet leeg is".  De laatste drupjes heb ik er zo goed als uitgeknepen, dus ik weet weer wat te doen dit weekend...

No comments

Floris wil ballonnen ophangen op ons kerstfeest. 'Omdat Jezus geboren is'...

#qotd

No comments

Een bezoekje aan het FoMu (FotoMuseum) in Antwerpen, leuke tip voor een zondagnamiddag. En dat hebben ze bij RCA en Cewe goed begrepen. Na een leerrijke fotoworkshop met Vicky Bogaert was er lekkers met als kers op de té lekkere worteltaart een kadootje van Cewe. Ik ben gaan uitpluizen waarom ik nog nooit gehoord had van deze fotoservice, die blijkbaar toch internationaal gekend is. En dat is bij deze dan ook meteen rechtgezet: mooie kwalitatieve producten met een correcte levertermijn (zelfs in de drukke kerstperiode). En ben je nog op zoek naar straffe fotografe met een oog voor moois, neem dan zeker eens een kijkje op de website van Vicky Bogaert. Hopla, twee aanraders voor vandaag!

Links:
vickybogaert.com
Cewe
FoMu

Bewaren

1 comments

Zondagavond komt Floris terug van zijn papa, vrolijk gepakt met zijn 'nieuw speelgoed' van de Sint. Jaha, want in co-ouderschap nemen we 6 december met een pakje zout omdat het logistiek niet haalbaar is ;) Zo is de lieve goede man al bij papa & Katerine geweest én bij nonna. Dat is dan twee op zeven. Zéven, inderdaad... want naast mama en papa is er nog Metie, de grootouders (die ook gesplitst zijn aan de kant van zijn papa) en de plusgrootouders. Zo krijgt Floris op welgeteld 7 plaatsen een kadootje van de sint. En nu moeten we eerlijk zijn: de meeste partijen zorgen toch wel minimum twee kadootjes ("eentje is geentje"). Reken maar om... Om dan twee weken later nog eens van die mensen een kerstkado (of twee) te krijgen. Begrijp me niet verkeerd; ik gun mijn oogappel àl het speelgoed van de wereld. Maar zijn ingesteldheid moeten we met z'n allen wel op een gezond niveau houden. Lukt aardig hoor. Floris 'bestelt' bij iedereen gewoon zijn wishlist. Kan het hem niet kwalijk nemen natuurlijk... Another disgusting advantage of co-parenting. Onthou vooral deze quote, vind ik persoonlijk subliem:

"Your children need your presence more than your presents."

En jà, er zal vast wel een dag komen dat hij liever naar papa gaat omdat hij daar meer dit of dat heeft, of mag. I KNOW. Maar maak ik me voorlopig geen zorgen over. We're doing all pretty fine :)

xx

1 comments

Alles  wat tijdens de tv-reclame onder de S van Speelgoed hoort en niet rijmt op Barbie, wil Floris hebben. En hij voelt zich niet te groot (quoi) me dit ook keer op keer te melden. Mijn billen raken nog maar net de toiletbril en hoppa: 'Mamaaaaa, kom! Snel!'.  Je weet nooit he, maar 9 van de 10 als hij voor tv zit is het omwille van de reclame. Soit, hoe waren we zelf... Bijkomend is dat Floris de getrukeerde animatie in de spotjes nog niet kan inschatten. Zo dacht hij bijvoorbeeld dat wanneer hij het racespel Mariokart bij omi&opi kreeg, de zetel zoals op tv ook zou bewegen. En toen Moeke hem een hamer van Thor kado gaf in het restaurant, smeet hij die meteen zo ver mogelijk weg. Aja, want in de film komt die hamer vanzelf terug. FThor real!

PS: coole nachtlamp op de foto he? Misschien een idee voor december ;)

No comments

Gisteren na school springen Floris en ik nog even binnen bij Bart Smit. We staan aan de gezelschapsspelletjes en ik zie een vrouw nogal dicht bij mijn koets staan. Dus ik, semi-paranoide zoals altijd op mijn spullen, verplaats de buggy en kijk verder. Bunny Hop blijkt uitverkocht, maar Knorbal is er nog en die staat bovenaan het rek. Ik stap op het krukje, geef het spel aan Floris en we rijden naar de kassa... waar blijkt dat mijn portefeuille niet meer in mijn tas zit. Ik weet meteen hoe laat het is :(

Op de camerabeelden zien we dat de gesluierde vrouw, die me in de winkel dus al opviel, me duidelijk in het oog had. Ze volgt ons tot achteraan de winkel, ziet mij m'n koets verplaatsen uit zekere argwaan en gaat zo langs achter om uit mijn gezichtsveld. Ze neemt een aantal stripboeken, wacht tot ik me omdraai om het spel uit het rek te nemen en grijpt mijn portefeuille uit mijn tas. Ze wandelt in sneltempo weg terwijl ze mijn portefeuille netjes onder die boeken in haar grote tas laat zakken. Waarschijnlijk tussen andere spullen die haar niet toebehoorden. De boeken legt ze op een schap waar ze passeert en daar gaat ze dan, de vuile dief.

Het besef komt hard, verdorie. Weg geld, bankkaarten, onze paspoorten, m'n rijbewijs en Jeroen zijn Sodexo-kaart. Zo snel is het gebeurd. 'Had ik maar eerst dit en had ik maar dat', begin ik te denken. Maar het zij zo. Gelukkig is het personeel erg behulpzaam en vriendelijk. Ik zit een dik half uur op hun bureau boven te bekomen. Card Stop bellen, alles geblokkeerd. Floris blijft superflink op de schoot zitten van de gerante, kalm en lief vragen stellen over die stoute mevrouw. Zij hadden de dievegge uiteraard nog nooit gezien in hun winkel. En ja, hoe herken je een gesluierde vrouw met normale lichaamsbouw en een zwarte jas? End of story. Ik droog mijn tranen en moet nog richting politiekantoor met Floris waar we anderhalf uur in de wachtzaal zitten en eens zolang in ondervraging. Little F valt in slaap en omstreeks 19u45 mogen we weer vertrekken. De kleine popt wakker en stelt opnieuw de vraag waarom dieven stelen, waarom ze überhaupt bestaan. Gezien ik nog steeds emotioneel aan het vechten ben tegen de situatie, komt hij spontaan met de volgende verklaring af: 'Mama, ik weet iets wat jou weer wat blij kan maken. Ik ga alleen met jou trouwen, mama. Met niemand anders want ik hou het allermeeste van jou.' #smelt
Zo, gelijk had hij wel. Even de situatie in 2 zinnen relativeren, like a boss. Mijn hartedief... juist lieve Flo, de enige dief die wèl goed is.

Bewaren

No comments

Lieve Floris,

Je vraagt me soms of monsters bestaan. En daar antwoord ik moedig en groot 'maar natuurlijk niet' op.
Schat, ik hoop dat je nog lang in die heerlijk zorgeloze onwetendheid blijft. Want in de grotemensenwereld bestaan ze echt... 

xx

No comments

Vanmorgen zat er weinig goed in mijn goodbye. Zucht. Die feestdag in het midden van de week vraagt weer een geregel van hier tot in Tokio. Ik geef Floris mee dat we elkaar terugzien donderdag na school. Maar ik moest in zeven haasten vertrekken naar het werk, waardoor er weinig sprake was van een deftig 'afscheid'. En dat gaf me een instant sad feeling...  No proper goodbye = not good. Geldt wat mij betreft trouwens voor alles. Nooit weggaan tijdens een ruzie, stel je voor dat er iets gebeurt. Altijd een zoen, knuffel, knipoog of fistpump whatever. En dat laatste graag in het gezicht, voor deze maandag.
Monday, pas mon day. Bam!

No comments