Afgelopen vrijdag heeft Floris –wat mij betreft- de Grens van De Eigen Wil overschreden. Hij wilde na 2 snoepen in de schoenwinkel nog een derde, en dat vond ik erover. Flo is beginnen schreeuwen, wenen, roepen en tieren… Hoe hard ik ook probeerde hem te kalmeren, alles werkte averechts. Het werd zodanig erg dat ik hem niet kon blijven vasthouden omdat hij zo tegenspartelde en rond zich heen sloeg. Zelfs in mijn gezicht. Zijn papa was er ook bij en trachtte hem te kalmeren, tot 3 te tellen, in de hoek te zetten, een tik tegen zijn billen te geven… maar tevergeefs. Uiteindelijk ben ik beginnen huilen, ik kon het verdomme niet tegenhouden. Die zware werkweek had er vast ook wel mee te maken. Soit, Flo is met zijn papa mee naar huis gegaan en ik bleef nog een half uur in de auto zitten met mijn pedalen kwijt.

Naast verdrietig en aangedaan was ik ook doodbeschaamd: wat moet iedereen wel niet gedacht hebben. Alsof Floris zo'n rotkind is met ouders die er geen vat op hebben. Wat was dat toch?! Had ik nog nooit meegemaakt, zo'n gedrag. Hoe overstuur Miniman was voor dat ene laatste snoepje; ik kon het niet plaatsen. Twijfels slopen in mijn gedachten en dat bracht niet bepaald rust. Die hele avond werd ik nog geplaagd met huilbuien en onbegrip, de gezellige tête-à-tête met Jeroen bracht ik gelijk ook om zeep. Gelukkig heeft hij geen bord pasta naar me gesmeten en zijn we het intussen ook weer vergeten.

Blijkbaar heeft Floris dit soort driftbuien bij zijn papa wel vaker. En dat mag niet meer gebeuren, maakte ik voor mezelf uit. Het is tijd om in te grijpen. Ik heb het enkele dagen kunnen laten rusten omdat de kiddo niet bij ons was dit Paasweekend. Gisterenmiddag kwam hij dan weer thuis en de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat hij zonder moeite flink is geweest (Jeroen en de schoonmama's op visite kunnen getuigen). Die horror van vrijdag heb ik kunnen plaatsen en ik voel me weer beter. Maar vrijdag en zaterdag mogen geklasseerd onder de D van drama. Gelukkig was er voldoende chocolade om me te helpen ;)

No comments

Oh no I didn't...toch wel. Aprilvis stond al vermeld bij de tags hoooooor... :)

Mààr de kapper heeft de tonduese gisteren weten te verslaan met er een litertje serum door te kammen gedurende een half uur. Bijna alles is weg. Niet dat die netenbolletjes kwaad kunnen; er zitten geen beestjes meer in. Maar het oogt niet net, en wachten tot het eruit groeit, dat geduld heb ik niet. Soit: ze heeft Floris zijn lange lokken gered, waarvoor mijn eeuwige dank.
Adios beestachos!

No comments

Lieve mensen,

Zoals zovele kindjes die naar school gaan werd ook Floris geplaagd met luizen. Na drie weken speciale shampoos en urenlang kammen heb ik de moed opgegeven: de lege netenbolletjes blijven naarstig kleven in zijn mooie lokken... en die van mij (snirlf). We hebben ons gisteren dan maar een nieuwe look aangemeten bij de kapper (slik?!).
Zomerkopjes: check!

No comments

Iedereen die me afgelopen vrijdag aan de kassa zag staan, wist hoe laat het was: het early Easter weekend stond voor de deur. Want volgend weekend is Floris bij zijn papa, dus organiseren we het een weekje eerder. Ja, mensen-met-vooroordelen-over-co-ouderschap, Floris viert twee keer Pasen...

Op zaterdagochtend om 06u30 ging ik gauw alles verstoppen in de tuin, de mannen waren toch nog in dromenland. Op een chocolade ei na lag alles op z'n plaats, en net dan zie ik Miniman me aanstaren bij de schuifdeur. Gelukkig wist ik me er met een twist uit te praten en hij had het niet in de mot. Fjoew!  

Wanneer Paasmaandag op zondag valt…
Zondagmorgen werden we dan verwacht op de Paasbrunch bij mijn ouders. Ook daar onderging Flo de kriebels van pakjes en chocolade zoeken. Heerlijk. Alles lag ingepakt op zijn speeltafel verzameld en ik vroeg hem eerst zijn Paasversje voor te dragen. Had ie immers de hele week geoefend. Maar hij weigerde. We onderhandelden en hij verzocht dan iedereen om in de living te gaan zitten. De knorrende magen lieten van zich horen, maar verhuisden beleefd voor het 6-regel-rijmpje van Floris. Het kwam er gewoonweg niet uit! Hij zei dat hij verlegen was, probeerde ons nog naar een andere ruimte te loodsen, wou toch nog onderhandelen om dat versje te zeggen nà het kadootjes openen,… maar daar gaf ik niet aan toe. Yes I can, dacht ik. Even dat versje en klaar? No, nay, never... Ik dreigde de presentjes in zijn klas uit te delen tenzij hij z'n performance toch zou doen. Geen discussie meer.
Well guess again. Uiteindelijk gingen we na veel tranen maar aan tafel en voelde ik me ontzettend slecht. Het leek immers alsof ik nu zijn pakjesavontuur verpest had. Met support van de familie bleef ik toch consequent het komende uur, ook al hij hield zijn njet aan. Vermoeiend…

Na een XL-brunch inclusief craving van een resem Paasfiguurtjes kreeg ik hem uiteindelijk zover, weliswaar van achter de gordijnen en in een redelijk snel tempo. Zucht… goed genoeg. Ik toverde de kado's weer tevoorschijn en wou dit zo snel mogelijk vergeten.

Eenmaal weer thuis was ik leeg. De brunch was heel gezellig, begrijp me aub niet verkeerd. Maar die onderhandelingsmarathon met m'n kleuter eiste z'n tol. Miniman vleide zich tegen me aan en stopte me lieve woordjes toe. Hij voelde maar al te goed dat mam's bobijn op was. Jeroen nam hem 's avonds mee om frietjes te gaan halen, zo lief. Bleek dat de kleinste man bij het buitenkomen onderuit was gegaan: knie- en handjepijn. Van emotie bij het binnenkomen en het te vertellen aan me gaf hij ook alles over op de mat en vloer. Die indringende frietgeur erbij… adieu eetlust. We ruimden alles snel op, Floris nam een slok van zijn -quote– magische water en voelde zich weer kipnuggetlekker. Zelf moest ik toch even resetten in mijn hoofd. Bewogen dagje. Uiteindelijk lagen we alledrie voldaan (lees: frietcoma) in de zetel ons weekend af te sluiten.
"Hoe was jouw weekend?", vragen ze me dan vanmorgen. "Goed, goed". 

 Nobody said it was easy xx

No comments

Floris mag een fiets kiezen van zijn Moeke. We komen de fietsenwinkel binnen en hij spot er meteen een blauw en een rood exemplaar. Maar ik had onze fietsen voor een lentekuur binnengebracht en wou die eerst halen. We komen in de stalling waar ook de tweedehandsmodellen te koop staan. Valt Floris zijn oog prompt op 'die gele fiets'. Een tweewieler met 4 jaar op zijn teller, inclusief afgebleekte handvaten en zadel. Er staat een eend op het spatbord, een Nemo-sticker op het mandje… mja. 'Hoeveel kost die nog?', vraag ik. 'Honderd euro, mejufferke.' Say what? Voor zo'n fiets? Maar hij is nog in prima staat, moet ik wel toegeven. Zowel Moeke als ik proberen de aandacht weer te leiden naar de nieuwe fietsen, maar dat had absoluut geen zin. Helemaal weg van die gele fiets. Tja, verkocht dus. Want die glimlach is priceless. Hij wil die avond niet mee naar huis, maar met zijn fiets slapen... Happy chappy :)

Ha! Dit geel shirtje moet ik ook nog aanschaffen... 'with my mind on my mommy...'

No comments

Fjes eerste picknick in de stralende lentezon... 
Zucht, ik veronderstel dat ik niet de enige druif ben die zo hunkert naar de lente (inclusief lenteweer, meneer...)?

#dagdroom #tbt #goodtimes #missmysis #LDN

No comments

Ràzend benieuwd naar die honderdnegentien (ja, ik schrijf het voluit) namen die Pukkelpop gaat bekend maken! 

@pkp15 #YAY

No comments

Zonsverduistering én bewolkt vandaag? Dan trek ik mijn gele sjaal aan, nah! En het blijkt een goeie keuze, want ik werd zonet weer het zonnetje in huis (at work genoemd)... #breedsteglimlachooit :D

Fijne vrijdag, lieverds!

No comments

Vorig jaar aan zee vroeg een stel meisjes me: "Mevrouw, mogen wij een kus van uw zoontje?"
Dat was Dwerg en de zeven Sneeuwwitjes ipv andersom. Zéven... #Igiveup

No comments

 Op de radio waarschuwen ze voor een spookrijder op de baan... great! Floris schiet recht en ik het kleine spook is helemaal in de war. Probeer het maar uit te leggen. Dus wààrom zit het woord spook hier eigenlijk alweer in?
 



#dtv #spookrijder #buh?!

No comments

 Floris ging afgelopen zondag mee naar het Modemuseum. Op zijn decibels na én een klein knoopje per ongeluk te hebben meegeritst van de gigantische knopenmuur (sorryyyy) heeft hij zich goed gedragen. Nooit te jong voor inspiratie, toch?
#minifistpump

I'm driving in your car... Goh deze koekendoos klinkt als muziek in mijn oren.
#kwijl #verliefd #enfloriswilook

Ik herinner me nog mijn eerste paar Paul Smith schoenen: instant crush. Hoe ik dat geklaard heb als student destijds.... Soit, stukje bij beetje geraakte mijn collectie wat meer uitgebreid (grijns): enkele handtassen, een portefeuille, ceintuurs, schoenen, slippers, sjaals, shirtjes,... en dan spreek ik alleen voor mezelf. Ook voor Floris val ik elk seizoen weer voor nonkel Paul's collectie... yeah baby, I'm a fan.

Wacht wacht wacht wacht wacht, mama wil nog even langs de souvenir shop :D
#cuteasabutton

Na een goed uurtje eindigt onze tour in het modemuseum, onze portie cultuur hebben we weer binnen!
#check #goodbyepaulsmith #zinomteshoppen #lap...

Conclusie: een leuk uitje met Floris op zondagnamiddag, zeker omdat het weer nog niet erg naar lente smaakte. Ik hield er wel rekening mee dat er in een museum geen drank -of snoepautomaten staan (lees: koek, banaan en fles water in de handtas). Met de koets rondgaan ging er prima, er is een lift en een aantal kastjes als vestiaire. Uiteraard zijn we daarna nog even langs de carnavalstoet en kermis gegaan voor de kleine man. Voor iedereen zondag, toch?

Prijzen en openingsuren van het Modemuseum vind je hier terug.
De tentoonstelling loopt nog tot begin juni.

-XX-

No comments

Op zondag mag de tv wat langer aan, ook in bed. Kan ik me nog eens lekker omdraaien terwijl Miniman wat zapt. En me iets later met de vinger wijst: 'mama, haldis mijn fles melk'.
Happy Sunday!

No comments

Gisterenavond dropte Netflix een bommetje mamabloggers in The Kube in Antwerpen. Ik was ook uitgenodigd, lees: vereerd! En ook een beetje ongemakkelijk, maar dat zou wel loslopen. Bij de entree was de bar - gelukkig - strategisch geplaatst. Mijn jas werd weggehangen, ik kreeg een heuse me-time-goodiebag, ze shaketen me een cosmopolitan en er was tal van lekkers. De inkleding was tot in de puntjes verzorgd. Geurkaarsen op de toiletten enzo, I dig that shit. Ik sloeg babbeltjes met dames die ik nog nooit had ontmoet, maar soms al wel over gelezen. Met-de-deur-in-huis-vragen als 'Hoeveel unieke bezoekers heb jij?' brachten me even van mijn stuk. Kwam er dan een andere mamablogger bij met duizenden volgers bij staan, ging alle aandacht naar daar. Een beetje de meeuwen van Nemo (mine mine mine), dacht ik bij mezelf. Jep, dit groentje liep een blauwtje. Want ik blog intussen al 3 jaar en heb me er tot de dag van vandaag nog niet echt mee beziggehouden.  Owkay, zo werkt het dus. Reageren op blogs, en dat ook integreren op die van mij. En statistieken! Mooiemam heeft huiswerk. Maar eerst dus me-time!
We werden verzocht ons te nestelen in de comfy zetels om 3 afleveringen van Kimmy Schmidt te kijken. De giant foam finger die in de goodiebag zat mochten we gebruiken als we nog wat te drinken willen. Ik kon hier wel aan wennen (grijns). Fan van Netflix was ik sowieso al: Floris is er zoet mee, Jeroen en ik doen er van tijd tot stond een avondje mee door en ik hou van de chickfliX ;) 
Deze serie an sich was niet helemaal mijn ding, maar de boodschap was klaar als een klontje: be unbreakable; en dat heb ik de rest van de avond voor ogen gehouden. Ik kreeg leuke tips die ik vanaf vandaag ga toepassen op mooiemam.be. Geen commerciële boel wat mij betreft, gewoon lekker mezelf zijn en trouw blijven aan mijn eigen stijl en roots. De rest komt vanzelf. Mijn conclusie tijdens een zalige voetmassage en een wijntje in mijn hand. Bedankt, Netflix. Bedankt, collega-mamabloggers. En een dikke kus aan Dorien xx

#netflix #event #mamabloggers #streamteam #metime #FUN

5 comments

Zo, mijn allereerste bloggereventervaring (één woord, zo is het) zit erop. Heb ik als groentje een blauwtje gelopen tussen die andere mamabloggers? En was die voetmassage om 22u30 's avonds met een wijntje in m'n hand een droom?
Straks meer op mooiemam.be   

#metime #unbreakablemums #kimmyschmidt #netflix #streamteam #mooiemam

No comments