Exact één week geleden heeft Floris zijn eerste operatie ondergaan. Bij het laatste tandartsbezoek was het verdict namelijk alles behalve positief. De grootste boosdoener bleek de groeimelk te zijn… ‘een suikerbom’, aldus de tandchirurg. Mijn moederhart kromp ineen. Waarom nam ik zo klakkeloos aan dat dat spul boordevol goeds zat? Die term ‘groeimelk’ heeft me na de borstvoeding nietsvermoedend in de gaatjesval doen lopen. Want zo’n grote snoeper is Fje helemaal niet, en tandenpoetsen doen we twee keer per dag. Een andere belangrijke oorzaak die ik wil meegeven is dat kinderen niet te vaak mogen eten. Al zou Floris elk uur een stuk appel eten, dat blijkt telkens een aanslag op de tandjes. En zoals het soms wel eens gaat - een ditje hier en een datje daar - wist ik helemaal niet dat dit zoveel kwaad kon. Wel dus.
Soit, we zijn à la minute gestopt met groeimelk; mijn voorraad is samen met een kwart van mijn kleerkast naar een weeshuis gebracht. En ondanks alle schade zijn er gelukkig geen potten gebroken: alle tandjes (inclusief wortelkanaal) gaan nog wisselen vanaf de leeftijd van 6 jaar. Floris heeft 1 tandje in het ziekenhuis gelaten (gelukkig een onopvallende kies). En verdorie flink dat die kleine man is geweest! Vroeg opstaan, niets eten of drinken, hemdje aan, poepsnoep, narcose, intubatie, tandje getrokken, tandjes gevuld en twee ontzenuwd,… Op het ontwaken na (zijn gedrag was perfect normaal volgens de verpleegkundigen) heeft hij geen kick meer gegeven. Integendeel: Floris laat met enige fierheid zijn ‘gemaakte tandjes’ zien. Big smile, blij dat dit achter de rug is!

 

Een pluim voor het Sint-Fransiscusziekenhuis in Heusden; hun aanpak voor de kleintjes én ouders is TOP