I SO hate to say, maar na 2 weken een fulltime zoon (lees: vakantie en 24/7 bij mij) doet de eerste dag 'zonder' al teveel met mijn week hart. Verdorie, Lo, sterk zijn. Genieten van de rust (maar ik vind die kleine spraakwater rond me leuker), tijd voor die to-do-list (true), een romantisch diner met mijn lief (2 borden, geen 3, mama),... Het vraagt aanpassing. Volgende week vertrekt zoonlief btw een week naar Rhodos, ik probeer er voorlopig nog niet teveel aan te denken. Jongens toch, de impact van een kind he. Kan je nergens mee vergelijken. Goed, ik ga weer sparren met mijn to-do's.
Ciao xx