She's back, and I like it!
Na een goeie 4 maanden past alles weer netjes. Zelfs de NMBS heeft me er dagelijks aan helpen herinneren met onderstaand plaatje. "Jaja" dacht ik elke keer weer en ging voor de appel in plaats van het chocolaatje (grmbl).
En dan nog, het hangt op uw achterste, bus!

#mijnlijn #mijngat

Babynamen, gelukkig hebben we niet allemaal dezelfde smaak. Maar toegegeven, ik kan er soms gewoon niet bij. Wat is fout, erover of helemaal gênant? Onlangs zag ik nog "Lovely rijdt mee" op een wagen. Lovely, dacht ik dan (grijns). Lieve mama van Lovely, ze is vast een schatje. En fantastisch dat je niet gaat voor de Claires Populaires. De celeb winnaar vind ik met voorsprong Frank Zappa's kids: Moon Unit, Dweezil en Diva Muffin. Mister Babynaam België is naar mijn bescheiden mening Prince Logan Bailly. Hij zal zich later ook mogen 'verdedigen' in de klas. Ahahaha, beetje flauw... TGIF ;o)

Waarom zitten tampons altijd in een fluorescerend plastiekje? Zodat ze goed opvallen als ze uit je tas vallen :/
Waarom ik (alweer), met Floris op mijn arm, mijn gsm zoekend in mijn tas aan de kassa in de supermarkt? Ze zullen weer goed gelachen hebben, de scenarioschrijvers van mijn leven. En sinds de komst van the new guy -baby F*- is het er niet op gebeterd. Kluns for life, daar toast ik op vanavond!

#fluoisanogo

Naar K&G gaan is toch telkens weer spannend. Ik vind het een beetje zoals naar de keuring gaan, alleen dat niemand het moet riskeren mijn zoontje af te keuren (grijns). Want zoals ze daar alles nakijken... maar goed dat ze het doen eigenlijk. En ook deze keer was alweer alles dik in orde. Floris is -quote- perfect, die curves die ze hanteren vind ik in dit geval meer dan leuk. Maar dan die spuitjes... In een fractie van een seconde vertrekt zijn gezichtje en gaan de decibels pieken. Gelukkig is hij het na enkele seconden alweer vergeten. Er komen 2 iets te grote pleisters op zijn billetjes en Floris is weer goed voor 2 maanden. Ook deze keer maakte mijn kleine spruit geen koorts, hoera! Oh ja, met de groentenpap gaat het steeds beter, little F is -opnieuw quote- een gemakkelijke baby. Dankjewel lieve crèche-tantes! Zoon en mama verkiezen in dit verhaal de spRuitjes :o)

 

Gelukkig ben ik niet van suiker, want ik zou prompt smelten voor baby Batdman. X!

Lang leve digitale fotografie! Maar ook met een keerzijde, want ik heb -nu al- honderden foto's sinds De Geboorte. Vroeger was het in spanning wachten tot het rolletje ontwikkeld was, nu klik ik tot ik een lekker plaatje heb en hoppa, gesaved op de harde schijf. Wat als dat ding besluit te crashen? No way, dus ik sta er op om de mooiste foto's af te drukken voor later. Als ik kijk hoe leuk ik het zelf vind om in mijn album te bladeren, dat moet little F ook kunnen. Maar begin eens met die massa foto's. Ordenen, Bree. En tot nu toe ben ik dus 'bij', houden zo. Klik.

1 Bevalling later, ik ben al 3x ziek geweest.
"Dat is normaal", zeggen Ze, wat ik aanvankelijk weigerde te aanvaarden. Maar verdorie de laatste keer geraak ik er echt niet makkelijk van af. En zeggen dat ik mijn vitamines van voor De Bevalling nog doorneem, nu weet ik waarom de gynaecoloog me dit aanraadde.

Go Supermam, go find your Weerstand again!

 

Vroeger stelde ik Zwitsal gelijk aan de geur van een baby. Na De Bevalling haalde ik dan ook tal van producten in huis voor mijn kleine wasbeer. Maar ongeacht de geurtjes-in-een-fles heeft Floris een heerlijke 'smaak'. Zo merkte zijn meter onlangs nog op dat hij echt al-tijd lekker ruikt. Eau Bébé, as we like to say. En ik geef haar helemaal gelijk, dat kan je niet in een potje steken.

PS: ik kan (nog) geen geurapplicatie toevoegen, dan maar een lekkere foto van 4-maanden-'oude' Floris

Nu Floris nog zo klein is, ben ik voorzichtiger met juwelen en zorg ik een mooi herfsttintje op mijn nagels. En hoe vaak gebeurt het dat -net als alles even moet drogen- kleine Floris begint te huilen? Hij wéét het, het kan niet anders. Dan zie ik kleine nagellakrode duivelsoortjes verschijnen in plaats van zijn aureool. En dan denk ik dat ze wel droog genoeg zullen zijn om hem te pakken... niet dus.
Een veeg, een grommel en zodadelijk opnieuw beginnen...

Floris piept.
Lees: zijn luchtwegen zijn een beetje ziek, ademen is moeilijker dus gaan we 4x per dag aerosollen. Het klinkt helaas leuker dan het is.

Een volwassene gebruikt een puffer: een enkele keer spuiten in je mond en klaar. Maar bij een baby werkt het zo niet. De aerosol verstuift de geneesmiddelen gedurende 20 minuten (!), terwijl zoonlief een masker zo groot als zijn gezicht moet aandoen. Leg het maar uit :s
Ik probeer hem te vertellen dat maskers cool zijn, kijk maar naar Zorro (zwaardbeweging en accent). Ik haal mijn dierenwashandjes boven, zing de meest absurde verzonnen liedjes en doe zo vrolijk als ik kan. Maar het enige wat little F denkt is: doe dat f*woorddathijnognietkent masker van mijn gezicht af, mama!

Can you blame him? Nog 15 minuten, en dan nog eens 3 keer vandaag.
De aanhouder wint?

Natuurlijk, ik moet dringend naar de apotheker... op een feestdag. Er staan 8 mensen voor mij, zouden ze allemaal dan echt iets dringends nodig hebben?
Enfin, ik ben na 25 minuten aan de beurt, heeft de apothekeres de medicatie die ik nodig heb niet in huis?! "Morgen"... mja. Zoonlief heeft een aerosol nodig omdat hij 'piept', dus ik wil het graag asap. Ik spring de auto in terwijl ik zie dat er ondertussen 12 man achter mij staat. Bij de apotheker van wacht in een andere gemeente was het ook razend druk. Nummertje trekken was hier wel aangewezen. Er blijven mensen binnenkomen en er ontstaat een hoopje klanten waardoor niemand nog weet wie er eerst was. En dat is toch iets vreemds in onze samenleving. Niemand kruipt voor, dat hoort niet. Maar vooral de oudjes zijn hier sterk in, een gratis abonnement op de bus is niet voldoende? Onschuldig voorsteken is not done, grannies. Dus iedereen is op zijn hoede voor de stiekemerds. En jà, ik doe er ook lekker aan mee. Na een kwartiertje loop ik buiten met toestel en medicijntjes voor mijn kleine muis. Hopen dat het snel weer betert!
xx

Is het karma? De eerste maand had ik altijd prijs met een volle pamper (nummertje 2). Dit was zelden zo als papa Floris ging verversen. Volgens hem zo afgesproken met zoonlief: "De vieze pampers enkel bij mama", nice one. Maar de laatste dagen is het de omgekeerde wereld. Als de billetjes net proper zijn gemaakt met een leger natte doekjes, besluit Floris er nog een vervolg aan te breien. En soms zelfs nog een tweede bisnummer, tot grote frustratie van Papa Pamper. Eén keer kon hij het niet meer aan, too much shit in the morning. En dan kon ik als heldin de klus klaren... Jà de kans bestaat dat het goedje op mijn kledij en aan mijn handen komt, but it's all about damage control. Een vlekje op de overtrek van het kussen is geen ramp, leve citroentje daarvoor. Maar oefening baart kunst, en je moet ook een beetje geluk hebben qua timing. Na kilo's pampervuilzakken is het tij dan toch gekeerd, dankjewel tante karma.

Allez vooruit, Floris heeft al 3 vriendjes in de crèche met een longontsteking. Hij kiest ze er ook weer uit ;o) En zoals dat dan gaat, heb ik nu ook een kleine hoester met fluimpjes. Het is zo ongelofelijk zielig hem te zien hoesten, omdat hij er zoveel moeite voor moet doen. Lipjes getuit, mondje open en inspannen maar. Hij krijgt soms een rode teint van zijn effort, en ik kan hem niet helpen... Voorlopig heeft hij geen koorts, ik ben nog steeds eigenaar van een lachende wolk. En laten we dit aub zo houden, kleine parel. Muah, Mama

 

Tijd voor Floris zijn allereerste groentenpap, feest! Ik haal verse worteltjes in huis (wie lust er nu geen wortels?) en test mijn gloednieuwe -voorlopig nog witte- Babycook uit. Op aanraden van mijn nichtje gekocht, dankjewel Fien! In 15 minuten prepareer ik dé vitamienenbom voor zoonlief, benieuwd wat dit gaat geven. Gewapend met de grootste slabber (voor hem en mij) gaan we aan de slag. Voor de eerste keer gaat kleine F ontdekken dat er ook vast(er) voedsel bestaat, dat hij daar een beetje op moet knabbelen, ook al heeft hij nog geen tandjes. Lepeltje per lepeltje geef ik hem vliegtuiggewijs de oranje smurrie, die crashgewijs ook overal sporen naliet. Het was amusement ten top om zijn snoet zoveel trekken zien doen. Daarna nog maar een flesje mmmelk gemaakt als dessert. Het ging dus niet slecht. En morgen eten wij... verse prei.
To be continued. X

Overal zie ik bolle buikjes, ik krijg bijna heimwee naar 'die tijd'... En toen viel het mij op dat mensen me constant aanstaarden alsof ik -mja- een kangoeroe was. Betrapt! Ik doe het ook. Maar het is zo mooi, al die buns in the oven.
Succes aan alle mams-to-be, it's your time to shine!