Is het karma? De eerste maand had ik altijd prijs met een volle pamper (nummertje 2). Dit was zelden zo als papa Floris ging verversen. Volgens hem zo afgesproken met zoonlief: "De vieze pampers enkel bij mama", nice one. Maar de laatste dagen is het de omgekeerde wereld. Als de billetjes net proper zijn gemaakt met een leger natte doekjes, besluit Floris er nog een vervolg aan te breien. En soms zelfs nog een tweede bisnummer, tot grote frustratie van Papa Pamper. Eén keer kon hij het niet meer aan, too much shit in the morning. En dan kon ik als heldin de klus klaren... Jà de kans bestaat dat het goedje op mijn kledij en aan mijn handen komt, but it's all about damage control. Een vlekje op de overtrek van het kussen is geen ramp, leve citroentje daarvoor. Maar oefening baart kunst, en je moet ook een beetje geluk hebben qua timing. Na kilo's pampervuilzakken is het tij dan toch gekeerd, dankjewel tante karma.
Subscribe
RSS
