Een muziekkit voor beginners?
Lijkt me leuk, behalve die babyblokfluit. Floris ziet het initieel als een drumstick, dus ik wil hem even toelichten dat hij er op moet blazen. Niet eenvoudig voor een peuter. Ik doe het netjes voor en er komt een toontje uit. Floris, jouw beurt. Maar het lukt hem niet omdat hij nog in de orale fase zit en dus de blaasgaatjes toestopt.

Zijn oplossing? Die  f* fluit in z'n mond en ondertussen zèlf een hoog geluid produceren.

Tomatoe, tomato. Nauwelijks een verschil te horen.
En een applausje voor de creativiteit ;)

Snel even naar de stad voor nog een paar kadootjes... vergeet het maar. Gezellig die kerstsfeer, maar verdorie drukte en gejaagde mensen. Mijn timer op 1 uur, mét peuter op de arm. Adem in, adem uit, niet naar kleedjes kijken, gericht shoppen is de boodschap.

#jinglehell #zetdieploatvanmariahcareyaf

Op maandagavond gaan Floris en ik naar de supermarkt. Wat mij betreft ook part of our quality time: racen met de winkelkar, knijpjes in de wangen krijgen (hij, niet ik), kassiersters imponeren met zijn chromed-out kar,... Strategisch passeer ik eerst de charcuterietoog, waar ik bijna niets nodig heb. Mààr daar krijgt Floris 'een vleesje': zo'n rolletje hespenworst waar ik in mezelf ook altijd JA op antwoord als ze dat vragen (...). Ach ja, daar is hij dan een half uur zoet mee en sindsdien moet ik geen kruimel sandwich meer afgeven aan de kassa omdat hij die al op heeft. En dan maar grijnzen alsof ik de smulsmurf ben!

Every woman's dream: hij begrijpt me! Nog lang niet alles, maar het is een begin.
Als ik Florizio vraag z'n slabbetje te halen, doet hij dat netjes. Ik geef hem iets in zijn hand en zeg dat hij het moet brengen, dat gaat vlot. Als ik aankondig dat we in bad gaan, begint hij al te trappen met z'n beentjes omdat hij niet kan wachten. De deur moet altijd toe volgens mijn kleine portier, check. Potjes terug in de schuif leggen, mijn iphone teruggeven (...), zijn speelgoedauto halen,... Tot zover the fun part. 'Floris, tijd om te gaan slapen', dàt is iets anders. Alsof de wereld vergaat. Na 2 minuutjes is het ook weer over, maar toch. Wat ik van bij Psychologie altijd onthouden heb is dat het brein niet zo goed om kan met het woord 'niet'. Dus Floris: niet doen, niet pakken, niet gooien, niet in je mond... #fail. Ik wil ook niet te vaak de politieagente spelen, maar hij moet het ook leren.
Opvoeding, niet gemakkelijk :)

Mijn column in Jet Magazine krijgt groen licht voor 2013! Er komt gelukkig wel een nieuwe foto van Floris en mij. Wie de publicaties mist*, vindt ze allemaal op m'n blog terug (de grijze posts zonder foto). Bedankt voor het vertrouwen, het flatteert wel een beetje (bloos).

*Ik schrijf voor elke uitgave een column. Soms wordt die in bepaalde regio's niet gepubliceerd omdat er niet voldoende beschikbare redactionele ruimte meer is.

Chop chop xx

Letterlijk en figuurlijk.
Van alles wat de Sint heeft meegebracht, vindt Floris de plastic zak van de Plopwinkel -ik bedoel Ploprayon in de fabriek van de Sint- het leukst. "Er zit ook vanalles in de zak, vriend"... Elk figuurtje wijst hij aan en ik moet dan zeggen wie het is, over and over again.

Bedankt, Sint. Geluk zit 'm écht in de kleine dingen. En uiteindelijk begon Floris ook te spelen met z'n speelgoed.

#studio100

 

Mama heeft haar schoen er ook bijgezet. En 'superwater', geen idee wat ze daarmee bedoelt. Enfin, ze hoopt dus stiekem op een kadootje. Maar is ze wel braaf geweest? Ik alleszins wel. Alles wat onder de noemer kapoen hoort is per definitie niet stout, toch? Daarom vind ik dat ik een iphone voor mezelf verdien, eentje waar ik wèl mee mag gooien. En kaas, want dat eet ik graag. Voor mama moet je niet zoveel meenemen. Een streep zon zou ze wel appreciëren. En goeie optredens volgend jaar, want ze is toch zo gek van muziek. Ik ook wel, maar we zitten nog niet helemaal op dezelfde golflengte. Geduld, we komen er wel. Stop je er ook wat Marcolini chocola bij, of white chocolate chip cookies. Je kent haar favourites ondertussen wel ;)

PS: hoe lang denk jij eigenlijk dat movember duurt?

Night night, Sint
Floris

Floris' *Best Fur Friend Forever is de Duitse scheper van mijn ouders, "Jolie". Als we bij hen thuis arriveren, staan ze met open armen klaar. Maar miniman wil éérst hallo zeggen aan de woe-woe... Een hond is inderdaad zachter om te aaien, maar ik denk dat Jolie er soms toch anders over denkt. Haar God (mijn papa) verdeelt zijn aandacht met dat klein rozig ventje dat haar speelbal ook interessant vindt. Als ze dan wat in haar mand ligt te rusten, gaat Floris haar daar dan weer bezighouden, hahaha. Een kat zou het al lang afgetrapt zijn. Dus loopt Jolie Floris soms omver als ze te hevig is, 'per ongeluk' zie ik ze al denken. But I don't buy that, lady! Zolang ze haar tanden maar niet gebruikt vind ik het allemaal oké. Want ze heeft hem wel graag.

Ineens staat Floris zijn haar weer Mary-style omhoog (foto) dankzij een welgemeende lek. Ik hoop dat hij later een evengrote dierenvriend wordt als ik. Op een dag zal de Sint wel iets van Noah zijn ark meepakken... een kat, hond, konijn of dwergleeuw (alles behalve spinnen en slangen, Sint).

 

Een leuke herinnering voor later...
Sorry sweet kiddo, I need some leverage when puberty hits you ;)

Tik tak, tijd om nog eens 'buiten te komen'. Wendy vraagt me mee op stap, ik twijfel (babysit, slaaptekort,...). Maar waarom niet, eigenlijk heb ik er wel zin in.

Zaterdagavond: zo gezegd, zo gedaan. Met een kliek mooie madammen in party mode kan het niet mislopen. Het was weer meer dan geslaagd: topmuziek + veel bekend volk = een dik feestje. En dan ineens... lights! We hebben de boel daar afgesloten, jawel. Mama kan het nog. Zonder kater :)

#schouderklopje

 

De Ring van Antwerpen zal ik niet snel vergeten...

Gisteren reed ik met mijn mama en Floris terug naar huis van een dagje aan zee. Miniman krijgt stukjes sandwich want we zijn nog niet thuis en zijn maag knort. Tot hij zich plots verslikt! Ik zit aan het stuur dus mijn mama klikt haar gordel los, draait zich op de zetel en probeert het stuk brood met haar vinger uit zijn mond te halen. Het lukt, weliswaar wat bruut maar dat kon niet anders. Floris begint te huilen, dat is normaal. Maar aan zijn volume te horen zat er precies nog sandwich vast. Ze maakt hem los in zijn maxicosi en probeert hem naar voor te halen. Mijn peuter is zowaar aan het stikken en ik kan helemaal niets doen: het regent heel hard, er is druk verkeer op de ring want SHM speelt in het Sportpaleis en er is géén pechstrook. Ik moet op de baan letten en zoek angstvallig naar een plek om te stoppen. Uit mijn ooghoeken zie ik dat mama in de hoogste staat van paraatheid is en opnieuw instinctief handelt*. Al hoestend geeft hij wat er nog vastzat over. Het kleintje huilt zo hard, enerzijds van het verschieten en anderzijds van de pijn. Maar het is eruit, fjuuw. Plankgas naar het tankstation in Ranst. Rechter rijvak met rood kruis, hou die baan vrij voor mij! Floris heb ik bij mij vooraan op de zetel genomen (met gordel, ik weet dat het eigenlijk niet mag) en hij is stilletjes bekomen.

Wat heb ik vandaag geleerd? Geen eten in de auto, zeker niet als ik alleen met Floris op stap ben. De schrik van mijn leven, de slik van zijn leven. En ondertussen loopt ie weer gezellig rond terwijl ik dit neerpen. Eind goed.

*Mijn mama heeft me vroeger ook eens gered terwijl ik me verslikt had. Ik werd zo blauw als smurfin, gelukkig had ze het door want ik kreeg niets meer gezegd. Ach ja, dankzij haar stevige Heimlich kan ik het nog vertellen. Wat heb ik nog geleerd? Mama's zijn heldinnen. Al goed!

Jà, ik ben moe. Al sinds 2011. Waarom stellen mensen die vraag? Ik bedoel, als ik nee antwoord dan volgt er een pijnlijke stilte. En als ik ja zeg dan...? I'll show them! Gisterenavond met goeie voornemens vroeg naar bed. Maar om 04u30 besluiten de monsters Floris te bezoeken en moet ik opstaan. Toch iemand moet ze de deur wijzen? Hij blijft snikken, het waren inderdaad redelijk grote exemplaren. Maar jeetje, een minuutje troost duurt lang op dat uur. Dan maar mee in bed, binnen anderhalf uur moet ik er toch uit. Miniman dommelt uiteindelijk weer in op mijn arm. Mijn bioritme is verward en geeft me signalen om op te staan... not helping! Lieve Sint, hoever sta je met die pauzeknop? Morgen me-time.

#bijnaweekend

 

Genoeg levenswijsheid voor Floris, maar hij neemt het iets te letterlijk deze keer...

#zucht