Men zegt wel eens dat een kind pas echt leuk wordt vanaf anderhalf jaar... Verdorie, er zit waarheid in: ik heb ZO'n leuk ventje! Met zijn happy humeur, de heerlijkste schaterlach ter wereld, bruine kijkers om in te verdrinken en -jawel, eindelijk- de drang om te komen fletsen. Knuffels en kusjes zullen altijd in voorraad zijn voor jou, kleine hartendief.

You're the bomb!*
Happy Valentine's Day, everybody. Make some beautiful babies xx

*Mijn klein kadootje voor V-day (DIY):
3 rolletjes Rolo's, rood papier en zwart lint. Resultaat: zie foto

#sweetlove

Gisteren besloot papa Floris in de hoek te zetten. Miniman wou de fles Dreft pakken en dat mag niet (ik kan toch niet alles in de hoogste kast zetten, daar kan ik zelf zo moeilijk aan...). Scenario's waar hij zeepbelletjes blaast als hij hikt mag ik me niet voorstellen, dus we moeten dit inderdaad zo goed en zo kwaad mogelijk duidelijk maken. Afblijven. En dat deed hij niet.
Floris wordt prompt in de hoek gezet, voor de allereerste keer. Hij huilt en mijn hart verkrampt, arm ventje. Zijn papa besluit rustig een appelsien te gaan schillen. Verdorie die minuut gaat traag! Ik moet de kamer uit, hier moet ik aan wennen. Want een van de regels in opvoeding is aan hetzelfde eind trekken. Ik grommel dat de minuut al lang voorbij is. En kleine krokodil mag eruit, oef. Hij ziet z'n appelsien en de mondhoekjes gaan weer omhoog.

#parentingblues

Die avond in de supermarkt... "En mag jij met grote zus nog mee naar de winkel?" (...) Aldus de kassierster tegen Floris.

#rocketscience #smallpeople #geenhoodiemeerbuitenshuis

Er is een nieuwe foto nodig voor Jet. Floris is ondertussen bijna een jaartje ouder, it shows.

Maar wat een moeilijke opdracht alweer: hem laten lachen naar het vogeltje. Volgens mij ziet hij eerder een angry bird; het vlot gewoonweg niet als hij officieel moet lachen. De fotograaf probeert z'n aandacht te vestigen met Musti-taal, maar minimodel heeft er geen zin in.

Ik ga hem hem een kwartier in de lucht gooien, dat geeft gegarandeerd schaterlachen. Let wel, ik moet hem -uiteraard- ook telkens opvangen, zorgen dat we allebei naar de camera kijken én proberen er zelf fatsoenlijk op te staan tijdens mijn workout onder die warme spots... Mama ziet me worstelen en springt bij met gekke moves die ze dan ook nog eens zo dicht mogelijk bij de fotograaf moet doen (anders kijkt hij niet in de camera, aargh). Net als de eerste zweetdruppel dreigt te verschijnen, besluit Floris me te plezieren en lost een glimlach. 'Dit is 'm!', aldus de fotograaf. Nu is niet het moment om kritisch te zijn, Lo. De foto ziet er oké uit, alsof we spontaan en snel even geposeerd hebben. I wish :)

Floris eet naast kaas, koek, puree en vis ook graag fruit. Een van zijn eerste woordjes was zelfs appel. Ondertussen is hij helemaal verslingerd geraakt aan appelsienen.
Maar voor hem is het allemaal 'appel'. Verwarrend.

#peuterluiheid

Potentieel antwoord op de dag dat Floris me vraagt waar hij nu juist vandaan komt...

#omdathetmagopplattevrijdag

Laten we het nuttige aan het aangename koppelen... hahaha, welke man trapt daar nu in?

Floris daarentegen heeft nog geen keuze: we gaan naar de Ikea, vriend. Mama heeft nog wat spulletjes nodig en daarna gaan we de voorraad köttbullar* danig doen slinken. En hoera, we krijgen er een ijsje bij. Erg koud, maar de zoete vanillesmaak maakt alles goed.

Smöllen maar!

*zweedse gehaktballetjes

Floris gaat heel graag in bad. Business meets pleasure, want hij speelt er op los en ondertussen kan ik badman wassen.

Mààr.

Tegenwoordig maakt hij er een gewoonte van om - net als hij in bad staat - een plasje te doen. Lap! Daar valt dan mijn / zijn plan... in het water.
Zucht, ik vrees dat ik dit bordje tegen de muur mag vastmaken...

#thepinparenting

Telkens wanneer Floris Josje van K3 op tv ziet wijst hij naar haar, glimlacht en roept in al zijn enthousiasme 'mama'...
Wat moet ik daar nu weer mee?

#mamaque?

Vandaag is het Blue Monday, de meest deprimerende dag van het jaar. Wat mij betreft self fulfilling prophecy, maar ik neem het zekere voor het onzekere en ga proberen er een vlotte dag van te maken. Niet piekeren, glimlach opzetten én veilig op de baan zijn; sneeuw is nu eenmaal gevaarlijk in het verkeer. Maar hey oh, alles ziet er ook zo mooi wit uit en binnen krijg ik blosjes op m'n wangen... I'm trying, folks. Ik ben een op en top zomermens en een positivo, so listen what I say, oh. En Floris, die heeft nog geen idee wat dat witte poeder is. Daar moet gauw verandering in komen.

Straks maken we samen een kennismakingsrondje in de tuin. Benieuwd als hij het gekraak van verse sneeuw voelt onder zijn maat 22. Ik plan alvast een sneeuwman in en daarna een warm bad met heel veel schuim. Kwestie van in dezelfde sfeer te blijven.

#peppers #homeswhitehome

Er is bijna altijd wel een reden te vinden om te vieren, maar vandaag kan het sowieso: Floris zag me 18 maanden geleden voor het eerst. De volgende keer dat ik deze afbeelding opnieuw mag gebruiken is pas voor 2029...

#toast #slik

Door de wind, door de regen... én door de sneeuw, natuurlijk! Ik vertrek met Flo-piloot vastgeklikt in z'n vierpuntsgordel aan de crèche. Lang leve de winterbanden op mijn auto met achterwieltractie. Hoewel ik de kriebels alweer voel als ik even 'gecontroleerd' slip. Sterker dan mezelf, dat komt namelijk door mijn kleine raceverleden:

Enkele jaren geleden heb ik samen met Veronique de Kock de Mini Cooper Challenge gereden voor P-magazine. De enige twee vrouwen in de race, what a feeling! En nee, heren die meelezen, wij eindigden niet als laatste. Uren hebben we doorgebracht op het circuit, oefenen tot we onze armen niet meer voelden. Elke bocht leren kennen, 's nachts het circuit overlopen en afzien voor die paar seconden tijdwinst. We hebben elk onze racelicentie gehaald en toen werd het officieel. Beide namen op de venster (trots), en voor de kenners: wij hadden een Mini Cooper S mét John Cooper Works :)

Zucht... op gebied van auto's ben ik een vent, mea culpa. Ik hoop dat Floris dit later niet erg zal vinden. De dag dat hij mijn racepak onder het stof uithaalt, zal ik mijn glimlach niet kunnen bedwingen. En als hij een stel ferm janten wil voor zijn verjaardag, dan ga ik mee kiezen moehaha. Ok, niet overdrijven, Lo-piloot. Dag dagdroom, het is weer opletten geblazen met de sneeuw. Final lap.

#safetyfirst #vroom

De zondag is nog maar halfweg en jawel Marco, vandaag IS rood:

Vanmorgen werd Floris wakker met zijn gezicht en lakens vol bloed. Mijn hartslag piekte, maar het bleek van een onschuldige bloedneus te zijn. Alles in een sopje, inclusief miniman. Terwijl ik het bad laat vollopen, besluit hij zijn vinger in een of ander sleutelgat te stoppen. "Auw"... en hij loopt naar mij toe met een heuse snee in zijn vinger. Toen hij het zag bloeden begonnen de tranen te rollen. Ventje toch. Ik stop z'n handje in mijn mond en hij kalmeert. Tijd voor een pleister, wat Floris blijkbaar niet zo'n leuk idee vindt. Hoe kan ik dit aanpakken? En waarom heb ik geen pleisters met grappige figuurtjes in huis? Denk in zijn plaats, Lo. Aha! Ik doe er eentje rond mijn eigen vinger en geef er een kusje op. Terwijl plak ik Floris zijn wijsvinger toe, een zoen erop en hij zag dat het goed was. Gefascineerd door het gegeven, maar één met mama.

We're one h*ll of a team, kiddo. En deel 2 geven we een ander kleurtje. Have a colourful day <3

Eten geven als een vliegtuig
Floris optillen als een vogel
Teveel gevraagd is dat niet
Ik ben Mega Mama
die het best rooskleurig ziet

Fulltime job + bijberoep + huishouden + peuter van anderhalf + papa die niet veel thuis is + sociaal leven... Yes. I. Can. Hoe ik het voor elkaar krijg is me vaak een raadsel, maar soit. Mijn spandex superheldinpak blijft dag en nacht aan.
Voor Floris ben ik ook Mega Mama, want hij zit namelijk in zijn mama's-kindje-fase. Lees: als ik bij hem ben, moet ik in het vizier blijven en ten alle tijde beschikbaar zijn voor aandacht. Van een simpele knuffel tot spelen met de auto's, dansen, fruit snoepen, verstoppertje en uiteraard monsters wegjagen: Geef een seintje en ik kom eraan.
Ma(n)ma(n)!

Sinds kort heb ik een kleine tattoo (sorry mam) en Floris denkt dat hij ze kan vastpakken. Zijn duim en wijsvinger gaan regelmatig in de aanval als hij ze opmerkt...

#aanhouderke #toocute <3