Ik woon niet gek groot, maar toch zou ik MTV Cribs-gewijs niet om Floris zijn car park heen kunnen: hij heeft een rode Cars-racewagen, een fiets en nog een auto. En dan zwijg ik nog over wat hij bij zijn grootouders allemaal heeft staan.
Soit. Boys will be boys en zo gebeurt er al eens een ongelukje: Francesco de racewagen heeft een ruggesteun, dus als hij om een of andere reden achterover wil leunen is dit geen probleem. Maar de fiets heeft dit niet... en zo valt Floris pal achterover op zijn hoofd. Dat moet echt zeer doen, precies alsof zijn eierschaal een barstje vertoont. Of misschien is het eerder het gekraak van mijn moederhart wat ik hoor? Lieverd toch, zoveel tranen en een ei op je hoofd.

Wat later surf ik naar een fantastisch website om hem nog een laat extra Paaskadootje te bestellen: egghelmets.com. We nemen een helmkleur en kiezen uit tig coole add-ons: een kroon, hoorntjes, een hanekam, een appelsteeltje (smelt), zonneklep,... en klaar!
Eens kijken of die voor grote mensen ook bestaan ;)

Appel/sien: appow (na 'mama' en 'papa' zijn 3de woordje)
Bal: baw (4de woordje)
Pijn: au (smartypants)
Konijn: nijn
Hond: woe woe
Kat: poe
Slaap: dlaap
Plop: pwo
Lui: nui
Auto: okko
Aardbei: aabej
Banaan: naan
Melk: mek
Kaas: kaa
Stout: kou
Koud: kou (...)
Jolie: zjie
Moeke: moek
Vake: kaake
Jonina: noena
Brecht: bech
Neus: neuk
Oog, oor: oo
Navel: naa (hij grijpt dan plots naar mijn shirt en haalt het omhoog om die van mij te tonen...)
Koek: koeka (leren ze zo op de crèche, pourquoi?)
Pamper: pa (nee, papa draagt geen pamper)...
Spaghetti: ti (juiste intonatie ontbreekt voorlopig nog)

Verder zegt Floris ook bijzonder veel 'uh-uh-uh-uh-uh-uh-uh' in samenspraak met z'n wijsvinger (gesticolare fase 1). En als hij iets wil, dan doe hij van 'pakken pakken' met zijn handjes. Gebarentaal voor mammies, iemand? Ik heb er soms het raden naar. En dan kijkt hij naar mij waarom ik nu in hemelsnaam geen peutergebrabbel versta.

Zondag, Paasbrunch voor mij en Floris. Ik hoop dat een stevig ontbijt mijn nachtje uit wat verzacht, dus ga ik resoluut voor pistolets, koeken, versgeperst fruitsap en... een eitje. Onze tête-à-tête is best gezellig en ik heb de indruk dat Floris mijn diadeem met paashaasoren wel apprecieert. Ik geef m'n kleine kuiken een gepeld hardgekookt ei en hij wordt er ineens stil van. Terwijl hij van z'n broodje smult, houdt hij dat volledige ei in zijn hand. Floris vindt het maar niks qua smaak, maar besluit zijn eigenste ei het komende uur niet meer los te laten.
Fascinerend. Ik ga toch wat chocoladen exemplaren verstoppen in de living, hij gaat niet weten waar hij het heeft ;)
Vrolijk Pasen, iedereen!

Als ware @stubru lover geniet ik lekker mee van #dirtyfriday. En ook een beetje omdat ik er in augustus zelf een dirty lap op ga geven (zie titel)...

Soit, maak er vandaag vandaag alvast een Goeie van!

Na een gezellig avondje met mede-mama Tiziana moet ik het in de groep gooien: hoe zit dat met die pampers?! Ik kan voor -en achterkant onderscheiden, weet dat de randjes naar buiten moeten en doe damage control als een pro. Vorige week waren er enkel nog easy-ups maatje 4 in de supermarkt... oké, proberen dan maar. Het lijkt immers al meer op een broekje, vind ik best wel cool. Zucht, hier komt dan Blondie's eerste flater. Wat moest ik in hemelsnaam doen bij een volle doodoo pamper? Denk even mee: de bedoeling is dat Floris z'n pamper stilaan zelf kan uitdoen voor het potje, maar zover zijn we nog helemaal niet. Dus moet ik het naar beneden trekken en maar zorgen dat er zo weinig mogelijk aan z'n benen blijft plakken? En met een schaar openknippen is toch veel te gevaarlijk? Kak, wat een systeem!

 

Maar... (komt ie), nu blijkt dat die pampers opengescheurd kunnen worden opzij. Auw. Confronterend. Ik heb die pamperdoos natuurlijk niet gelezen, wanneer moet ik daar de tijd nog voor vinden?
Hey, it's ok. Ik voel me niet te groot het toe te geven en hoop hier een gouden raad mee te geven. Op naar de tweede blonde blunder. Ik vraag na mijn hilarische bekentenis aan Tizi waarom er eigenlijk aan de achterkant van die pull-ups een stukje plakband hangt. Ze weet het ook niet, ha! We bedenken tal van redenen, maar die durf ik niet neer te schrijven :) Dan maar gegoogled: 't is om de pamper na gebruik op te rollen en netjes te kunnen weggooien.
Natuurlijk...


#gezondverstand #anyone?

 

Vanavond breng ik Floris een beetje patriottisme bij... Komaan, België!!

#belmac #vandaagisrood #koudepintjes

Floris ziet Mickey Mouse aan de ingang van de Carrefour in z'n auto zitten. "Miek, Miek!" Ik zet hem er even naast en hij begint als een gek aan het stuur te draaien. Mijn nostalgie speelt op en ik haal zonder nadenken een euro boven; tijd om die kar in gang te zetten.

Maar het leek alsof Mickey over een weg vluchtheuvels reed zonder remmen. Evacuate before tears, dus ik til hem over naar mijn kar en onze vriend muis blijft nog een halve minuut losgehen.

Misschien heeft het te maken met zijn leeftijd, zoon. Moest hij een nummerplaat hebben, zou het gegarandeerd zo eentje met 2 letters en 3 cijfers zijn.

Maandag ging ik naar Anja voor een manicure, even me-time, just what I need... not. Geen babysit, dus ik neem Floris dan maar mee. Geladen met 'zoethoudertjes' en wat speelgoed hoop ik dat het wel zal meevallen. En jawel hoor, als hij niet te druk bezig was met mijn Mary Poppins handtas te verkennen wou hij ook wel wat ik liet doen. Miniman kreeg onder andere wat crème op z'n handjes, blij dat ie was (dat heeft dan al een babyhuidje...).

Misschien toch één gebeurtenis die ik weer kan categoriseren onder de G van genant: mijn jas was van mijn stoel gevallen, waardoor de open rugleuning niet meer bedekt was. Met mijn lage broeken altijd... plots voel ik Floris zijn handjes kletsen tegen mijn lichtjes ontblote rug. En grappig dat hij dat vond, kleine duivel. Anja en ik lachen er hartelijk om, maar onverwacht wordt mijn lach getemperd: een wedgie! Gelukkig heeft niemand het gezien.
Oh wacht maar, pampermans. 

Op vrijdag gaat Floris altijd een wandeling doen met z'n opi in Genk. Man-to-man gesprekken en een frisse neus met als eindbestemming "de geitjes". Als ik dan 's avonds vraag wat ze allemaal te vertellen hadden, krijg ik steevast een flinke MEH. Well done, son.

#mehjoh #dialect #verbaalgenie

Wel verdorie. 's Morgens zeg ik al wel eens tegen Floris dat hij flink moet zijn op school.

But shit just got real. Ik had er geen erg in tot ik dit artikel las; blijkbaar moet ik miniman volgende maandag gaan inschrijven voor 2014?!
Nog 16 jaar bokes smeren...

Iemand die ik niet persoonlijk ken vraagt me via Facebook naar Floris zijn geboortekaartje. Een megastreel voor mijn ego: ik doe namelijk wat grafisch ontwerp in bijberoep en heb destijds alles zelf bedacht.

Het moest een leuk kaartje zijn mét...? Suikerbonen zijn niet mijn ding. Wat smelt niet (zomer), vind ik zelf lekker en pàst bij mij? En zo kwam ik op... Princekoeken.

The story: als kind spendeerden zus en ik elke zomervakantie 2 weken bij mijn grootouders aan zee. Naast een bezoekje aan de Meli, rijden met de gocarts en wafels eten bij Moeder Siska gingen we bijna alle dagen met de neefjes en nichtjes naar het strand. Mamy haar koffer zat dan stampvol met handdoeken, materiaal om papieren bloemen te maken én een paar rollen Prince biscuits. Hongertje? 'Pakt u ne Princekoek.' En iedereen was blij. Een vleugje nostalgie dus naar mijn eigen kindertijd, nu in alle eer een knipoog naar mijn eigen petit prince. Erover? Floris mag blij zijn dat ik zijn gezicht niet op een pak Kinderchocolade heb gephotoshopt. Zijn tweede naam is ook niet Prince en een schandaal dat er paardenvlees mee is gemoeid zit er voorlopig niet in. Kon dus erger ;)

xx
Lu
Lo

Vandaag is het complimentendag. En als ik er helemaal geen zou krijgen, dan vind ik dat ik er mezelf gewoon keihard eentje mag toe-eigenen. Want amai, je doet dat best wel goed, mama! (schouderklopje rechterhand op linkerschouder)
Persoonlijk denk ik dat Floris niet erg te klagen heeft met zijn exemplaar mama. Samengevat komt het toch steeds op hetzelfde neer: all you need is love. En zet dat vandaag maar eens om in een complimentje aan eender wie in je omgeving. Werkt aanstekelijk en kost geen moeite. Happy weekend!

#complimentendag

ook al zie ik je niet zo vaak in het echt
toch ben ik heel erg aan je gehecht
van toen je mij voor het eerst in je armen nam
en een traantje pinkte naar mooiemam
wist ik dat jij voor altijd de mijne zal zijn
my godmother for life: lief, knap, slim, grappig en redelijk klein
vandaag is het jouw verjaardag
altijd plezier als ik taart eten mag
want dat gaan we morgen lekker samen doen
jij mag m'n slab lenen in ruil voor een zoen
mama heeft een kadootje gezorgd want Visa is pas vanaf 18
ik stuurde alvast een hartjesballon naar Londen, je zal hem zo wel zien
tot morgen liefste meter, geniet nog van je dag
kriebeltjes, wat geflets een een grote schaterlach

FL<3RIS

#happybirthday #metie #London

Op een dag gebeurt het, alweer erg dichtbij: het zoontje van vrienden strijdt tegen kanker. Keihard, maar hij doet het heel goed!

Chemo is geen lachertje, zeker niet voor een kind van 8. Quinten moet een half jaar erg voorzichtig zijn omdat zijn weerstand het hard te verduren krijgt: vriendjes mogen komen spelen zolang ze niet ziek zijn, geen huisdieren in de buurt, niet op plaatsen komen waar bacteriën het naar hun zin hebben,... Naar de cinema gaan is dus niet aangeraden, tot grote spijt van Q.

Zijn mama, een topvrouw pur sang, heeft gemaild naar Kinepolis met de vraag of ze ook een film konden draaien tijdens de schooluren, gezien de omstandigheden. En jawel hoor! Kinepolis opende speciaal voor hem en een vriendje de deuren om 10u30 afgelopen woensdag. Hij koos voor Wreck it Ralph, die ze speciaal voor hem hebben laten verlengen omdat die zelfs al niet meer speelde. Achteraf kregen ze ook nog een rondleiding achter de schermen. Ik heb heus geen aandelen van de Kinepolis Group, maar vind dit wel een heel mooie geste. Duimen omhoog, voor Kinepolis én voor superheld Quinten!

Floris eet... àlles. En meer dan genoeg. Ik klaag er niet over, want ik ken scenario's van andere gezinnen. Maar gisterenavond wist ik het niet meer. Maandenlang krijgt hij 's avonds een grote fles melk (300cc voor de kenners). Dan kan hij daarna met melksnor en voldaan gevoel naar bed.

Gisteren was z'n moustache aanwezig, maar de buik knorde nog. Een koek, stuk kaas, halve banaan en 2 cracotten... Maar jij zal nooit maandelijkse uitzonderlijke vreetkicks kunnen genieten, miniman. En het feit dat je het niet wil delen is een duidelijk signaal dat je nog honger hebt. Conclusie: meer eten 's avonds. Suggesties zijn welkom.

Vriendelijke groeten,
desperate housewife