"WIJ WILLEN NAAR WINTERLAND!", aldus Lou en Floris. Tot we voor de paardemolen onze ticketjes kochten...alletwee van de wereld. Daar stonden mama Lien en ik dan in al ons enthousiasme. Even getwijfeld met ons twee een attractie te doen, of selfies te nemen met de sleepyheads. Hahaha, we hebben ons dan maar een cava'tje besteld.
#plezzzant
No comments 
Ik maakte gisterenavond vis met prei en boontjes klaar, kwestie van de housewarming-avonden (lees: aperitiefhapjes all day every day) wat te compenseren. Nu wil het lot dat ik in ons nieuwe huisje een redelijke professionele keuken heb met dank aan de vorige eigenaar. Mist alleen het gegeven dat ik zelf niet zo redelijk professioneel ben in de keuken... Nog niet. Dus is het de schuld van de stoomoven dat mijn prei zo taai als een elastiek was. Nah. Zucht, geen prei. En plus is ook het plastic deksel per ongeluk in minder dan een minuut gesmolten in de kom boontjes in de micro (stond ineens op grill?). Geen boontjes. Floris was al ingedommeld en heeft dit gereduceerde maal gelukkig kunnen overslaan. Nu ja, na enkele happen vis hebben we het voor bekeken gehouden, de moed stond in mijn schoenen. Jeroen greep in met een zak Ringelings. We speelden raadjeplaatje op ons reuzekrijtbord. En charades. Alles weer goed met die moed. En vanavond eet ik bij moeke.
*Nvdr: bij het zoeken van de lettertjes 'oops' voor de foto heb ik zowaar de rest van het alfabet opge(vr/g)eten... Opletten voor een dikke p-oop-s ;)
Eindelijk.
Lieve iedereen, na 400 blogposts vind ik het hoog tijd 'm dan toch publiekelijk voor te stellen (ahum): www.mooiemam.be
BIG kiss! -xx-
#fier #schouderklopjevoormezelf #justdoit #uitsteller #debeste #mooiemam
Floris praat al fantastisch goed voor zijn leeftijd, no wonder. Maar logischerwijze staan zijn vervoegingen en lidwoorden nog niet op punt. Alsook meervouden. Zo wees zoonlief me er vanmorgen op dat er 'kakken' op mijn auto liggen. Gniffel. Ik leg uit dat dat van de vogels is, waarop hij verder breit dat vogels 'eien' leggen. Als ik hem verbeter met 'eieren', vraagt hij waarom. Ha, die vraag altijd. Maar hij heeft gelijk. Alleen is het hem uitleggen niet steeds een eitje...
Een avond home alone. Juich. Maar mijn voorraadpotten en diepvries hebben een punt; vanavond moet ik aan de slag in de keuken. Echt wel.
Ik kom pas laat thuis, dus haal mijn inspiratie van foodies Heleen en Ine om snel en makkelijk resultaat te halen (lees: ik kook graag, maar niet lang). Voor mij bestaat er bestaat geen betere tomatensoep mét balletjes dan die van Zuppa. Ik geraak niet vaak in de stad, dus pluk het recept rechtstreeks van Soepsimpel. Juihuich!
Tijd voor ontbijt ontbreekt meestal, daarom ga ik ineens ook voor een bakplaat of twee oatmeal cookies. Een beetje preppen voor de kerstfeesten... de lijn bedoel ik dan. Loke, stopt niet met koken, komt niet uit de keuken. Nah!
/ recept tomatensoep van soepsimpel
/ recept oatmeal cookies van thebestthingsinlifeareforfree
Wanneer Floris op de wc-bril zit, is hij erg ontspannen. Prima, jongen, haast en spoed is zelden goed. Het ding is ook dat hij dan graag heeft dat ik even bij hem blijf. Kunnen we wat babbelen. Ik hurk me dan en zo hebben we een tête-à-tête die ik op die manier enkel met mijn peuter hou. Waarom laat ik hem niet alleen en kom ik terug als hij klaar is? Omdat hij me keer op keer welgemeend in de ogen kijkt en diep zucht: 'Mama, ik hou zoveel van jou, je bent zo lief.' Voilà. Meer hoef ik daar niet over kwijt. Adieu geurtjes, bonjour l'amour.
Verd#mme. De vorige is net genezen, staat er al een nieuwe klaar. Ze doet pijn, ziet er niet uit en die mormels genezen ongelofelijk traag. En alweer een week niet kussen. Vind ik niet leuk. Sorry aan mijn mannen in huis, ik kan er helaas niets aan doen. Stress is een vies beestje. Nu moet ik Floris' welgemeende smakkerds op mijn mond opnieuw proberen te ontwijken. Dat virus doorgeven is immers het laatste wat ik wil. En die plakzoenen weigeren wil ik ook niet, stel je voor dat hij het dan nooit meer doet?! Blaasjes, boehoe :(
#pruillip #fishlips #noooo #emo #nemo
Floris mag mee naar de winkel om een nieuwe autostoel te kiezen. Zijn besluit staat al gauw vast: hij wil die roze. 'Dat vind ik mooi, mama.' Openminded denk ik mee en wil ik niet vasthouden aan clichés... maar really? Ik probeer op een blauwe aan te sturen; maar hij wil absoluut die roze. Stond ik dan wat te converseren met mijn pink panter naast de verkoopster. We gaan weer naar huis en ik ga mijn bestelling online doen om het verkrijgbare kleurenpalet nog eens grondig door te nemen. Het is uiteindelijk een donker/jeansblauwe geworden, past goed bij mijn smurfenmobiel (zo noemt Floris mijn blauwe auto). EN ik heb er een roze hoes bij gekocht! Die trek ik erover en haal ik er na enkele ritjes af omdat hij er toch vast iets op morst. Als zus ooit een dochtertje krijgt, heeft ze toch dat al in die net-toch-iets-meer-voor-meisjes-kleur. Grijns.
#kleurhumeur #leukvoorlater #maxicosi
De maan heet Janneke. Dat heeft mijn papa mij destijds verteld, en is dus waarheid. Floris vraagt me plots op een avond waarom Janneke een banaan is en geen pannekoek. Even stond ik op het punt mezelf als moeder in vraag te stellen, maar net op tijd zag ik zijn denklogica: Floris ziet de maan vaak als ze (zo goed als) vol is. Nu was ze dat niet en dat moest even gecheckt worden. Mijn cursus Kosmografie alvast gaan opgraven?
#whizzkid
Floris is mee met z'n tijd; hij weet namelijk z'n eerste bewuste selfies te maken. Van wie zou hij dat nu weer hebben? (...) Ik ontdekte het eerst toen ik in mijn fotoalbum plots een stuk of 44 foto's van iets huidskleurig te zien... Het blijkt om miniman zijn knieën te gaan, met daartussen enkele selfies. Als ik ze hem laat zien, wil hij opnieuw foto's nemen. 'Mama, lachen!' Het resultaat is niet slecht. Geweldig, een man die al eens een fotootje neemt ;)
Say cheese knees!
Zo gezellig om met m'n blote voeten over het tapijt in de living te dartelen. Ik stofzuig het wel erg vaak want dat percentje smetvrees (Loke Smets, ha ha ha...) overwint anders weer. Maar nu is het andere koek. Nu ja, koek... zeg maar boterhamworst. Want Floris stak teveel sandwich met dat laatste in zijn mond en het kwam er allemaal weer uit. Inclusief galsap. Op mijn tapijt.
Na 2 dagen stukjes boterhamworst opvissen met een wasknijper op mijn neus heb ik de mat naar de droogkuis gebracht. Sorry. Volgende keer koop ik misschien maar weer een laagpolig exemplaar. En deze week even geen boterhamworst meer in mijn buurt.
#geschellig
Vanmorgen wandel ik met Floris buiten en voel -alweer- een spinnenweb in twee seconden tegen mijn gezicht knappen... brr! Want waar is die spin dan naartoe? Op mijn rug? In mijn haar? F-man vraagt me waarom ik zo gek doe; hij heeft het op de vloeiende latinobeweging die ik neerzet terwijl Achtpoot waarschijnlijk als Tarzan aan z'n liaan landt op mijn schouder. Een spinnenweb in mama haar gezicht, Floris. "Maar mama, dat zijn kriebelbeestjes. Die doen niks hoor". Daar sta ik dan als volwassene in de conversatie...
#spiderman #inmyface
Zo, Floris heeft dus zijn eerste vliegtuigervaring te pakken met z'n weekje Rhodos (zie vorige blog). Uiteindelijk is alles prima verlopen daar high in the sky. 'Mama, iedereen heeft voor mij geklapt omdat ik ZO flink was in het vliegtuig'. Wel, wel, ik ben fier. Op het feit dat je zo'n grote jongen was. En dat de piloot iedereen vlotjes op de grond kreeg (mét applaus ;)
Goed gedaan, Flo-piloot <3
#gniffel #toocute
Vanmorgen nam ik afscheid van Floris; hij vertrekt op vakantie met z'n papa. Nog zo'n degoutant voordeel van co-ouderschap. Want jà, "nu kan Fje dubbel op vakantie". Dat is ook zo. Ik probeer mezelf alleen maar te sterken met de gedachte dat hij het heel erg leuk gaat vinden. Met mijn gepland @pukkelpop weekend zal de tijd ook voorbijvliegen. Mrs Brightside does the trick. En mijn kleine held gaat voor het eerst met een vliegtuig, spannend! Hij heeft me plechtig beloofd te zwaaien van tussen de wolken, Mega Mindy en The Planes als hij voorbij me vliegt. Zojuist tijdens de lunch heb ik even naar de hemel gestaard. En teruggezwaaid.
Dag liefje, tot snel <3
near or far
always in my heart
xx