Wanneer Floris op de wc-bril zit, is hij erg ontspannen. Prima, jongen, haast en spoed is zelden goed. Het ding is ook dat hij dan graag heeft dat ik even bij hem blijf. Kunnen we wat babbelen. Ik hurk me dan en zo hebben we een tête-à-tête die ik op die manier enkel met mijn peuter hou. Waarom laat ik hem niet alleen en kom ik terug als hij klaar is? Omdat hij me keer op keer welgemeend in de ogen kijkt en diep zucht: 'Mama, ik hou zoveel van jou, je bent zo lief.' Voilà. Meer hoef ik daar niet over kwijt. Adieu geurtjes, bonjour l'amour.