Kaboutermama's gaan uit

 

Op aanvraag ga ik dit vakantieverhaal dan toch maar delen...

 

Ik ga een namiddagje doorbrengen met medemooiemam Lien op Nikki Beach. De mannen blijven bij de kids, wij hebben dat dan ook verdiend. Een bedje 100€? En alleen magnumflessen? Euhm, even ongemakkelijk. Yolo, maar kom. We spotten een grote zetel dichtbij de toog, i-de-aal! Een fleske rosé, olé. En het wordt plezant, dus doe er nog maar een. Misschien toch wat eten? Er is alleen sushi (pardon my language but bwèèk, not my thing). Toch prop ik een groentenrol in mijn mond, bijt ik daar toch ook nog eens op een komkommer (de enige groente waar mijn maag van omdraait). Ok, doorspoelen... met een derde fles dan maar? We lachen en dansen, tot ik plotserdeplots ongelofelijk ziek word. Kabouter Kots, live op Nikki Beach. Daar gaat mijn reputatie. Bedankt rosé, én BFF Lien die het hele scenario als een echte pro covert. Mijn hoofd onder tafel, zien dat ik niet flauwval en om de zoveel tijd wat zand 'er'over gooien. Ik moet het ze nageven, in goeie en slechte tijden he... En dus ook bedankt aan diegene die DUS WEL DEGELIJK iets in mijn glas heeft gedaan! Jaha de mannen thuis, ze geloven het maar niet.

Ik moet ermee leven... you win some, you lose some. And what happens at Nikki Beach, stays at Nikki Beach? Ongeveer toch he, Lien? Ondertussen alweer genoeg feestjes gepasseerd, we're back on track.