Zo dat moment dat er een vreemde naar je toe komt aan de kassa om je kind proberen af te leiden... check. Met Will in de supermarkt vanavond was het van dattum. Eenmaal aan de kassa wou hij niet meer in de kar, niet staan, niet zitten, niet op de arm. NIET(s). En dat uitte mijn peuterpuber met hoge tonen en idem decibels. Ik bleef er relatief kalm onder en vloekte eigenlijk voornamelijk op mijn wollen trui (lees: zwéten). De dame in kwestie droeg een fluoroze fleece (sorry Jani, maar ze was erg lief en dat kleurtje sprak Will wel aan) en bood me een Plopkoek aan. Mijn kleine schreeuwer staarde een beetje naar haar. De dame gaf me de koek en wenste me een fijn weekend inclusief schouderklopje. Zag ik er werkelijk zo hopeloos uit... toch vond ik het heel fijn en zou zelf ook iets dergelijks ondernemen. Hartverwarmend. Mijn laatste truuk was Youtube op mijn telefoon en een filmpje. Instant solution, kiddo stil. Bon, tijd voor weekend en een glas bubbels. Cheers xx
Subscribe
RSS
