Op Paasmaandag kwamen mijn schoonmama's op bezoek, tijd om een potje te koken. Ik koos voor twee lichte gerechjes en zou afsluiten met chocola en versgebakken koekjes. Piece of cake, dacht ik. Ofzoiets. Nadat het deeg netjes in vorm de oven in ging, zette ik de timer en ging de tafel verder versieren. De geur was verrukkelijk, ik was dolenthousiast met mijn allereerste homemade cookies. Ik flaneer langs de oven en zie ineens dat mijn uitgekiende vormpjes één grote vorm zijn geworden! Aargh! Natuurlijk, Lo: deeg zet uit in de oven. En ik had alles te dicht bij elkaar gelegd. Soms vraagt een mens zich af... Jeroen kwam niet bij van het lachen (auw?) en na ervan geproefd te hebben vond ik het zo erg niet meer. De koekjes zijn op, geen kruimel meer over. Nah.