Zondag gingen we met z'n allen naar het kerstfeest van een grote klant van Jeroen. Altijd leuk, want er was weer lekkere catering, fantastische animatie voor de kiddos én we mochten een kerstboom uitkiezen die intussen thuis geleverd is.
Het was wel een eindje rijden, dus ik viste nog gauw een Sprite en Cola uit de frigo voor onderweg. Eenmaal op de autostrade, wilde ik een sipje nemen en net op datzelfde moment begon er een liedje te spelen op de radio waardoor m'n geweldig lief besloot een smashing drum-beweging te maken. Het blikje Cola (waarom koos ik Cola?) vloog in de lucht en de inhoud belandde op zijn wit hemd. En broek. En vest. Allebei boos, gefrustreerd, hoe kan dat nu toch weer?! "En dat reserve-shirt wat je al-tijd in je auto hebt?" "Dat lag er nu net niet!" Terug naar huis, zucht. De dag leek al om zeep, arme Floris. Maar toen we voor de tweede maal vertrokken in Hasselt kruisten onze blikken en proestten we het allemaal uit. Who are we fooling? 

Uiteindelijk maakten we -iets later dan voorzien- onze entree. Vlekkeloos (grijns). Eerst even de grote baas gedag zeggen, dus ik nam Floris braafjes op mijn arm. Maar hij plaatste niet zo braaf zijn modderschoentjes op mijn bleke broek. GREAT! Klunzen in het kwadraat.
Het werd toch nog een geweldig leuke namiddag: springkasteel, ballenbad, spelletjes,... Floris heeft een rendier geaaid en wil er bijgevolg een voor Kerst. Dat heeft hij in een zeer relaxed onderonsje aan meneer Kerstman gevraagd.

PS: Vanavond versieren we de kerstboom. Mijn glazen ballen heb ik wijselijk in de kelder gelaten. En niet omwille van Floris. #wink #woohoo