Koetsvriendelijkheid

Haspitality, een leuk initiatief van de stad Hasselt: elke eerste vrijdag van de maand zijn de winkels tot 20u open. "Eindelijk!", schreeuwde het gat in mijn hand. Tot afgelopen vrijdag: ik ga met Floris en friends tegen zevenen op zoek naar een restaurantje. Doe mij maar brasserie O: gezellig, de lekkerste frietjes en veel plaats. Dat laatste bleek -althans volgens de obers- minder waar. Ze aanschouwden mijn koets als een of andere olifant aan hun porseleinen toog. De bel-etage mochten we niet betreden met een koets (?). Aan de grote tafel konden we niet zitten want Wat Als er een grote groep zou komen? En beneden was er een tafel tussen twee tafels in. Neem die maar, riep de garçon. Alsof we daar ooit allemaal aan konden zitten, laat staan mijn koets ergens te parkeren in het midden van de gang. Gepiqueerd rijden we weg, zo onbeleefd! Maar geen erg, we gaan wel naar restaurant G... waar we eveneens met lege handen (én maag) weer buiten belanden. (H)as(s)pitality, puh! Uit frustratie belt manlief naar mangerie W*, net buiten de stad, waar we heel vriendelijk onthaald worden. Zonder moeite plaatsen ze de kinderstoel aan tafel, warmen ze Floris zijn fles op serveren ze de onze ;)
Koets wederom koets xx

* met dank aan Mangerie 't Wallant