No, nay, never

Een eenjarige is groot genoeg om kennis te maken met 'Nee'. Miniman heeft soms zo zijn kuren, hoog tijd om daar een vleugje opvoeding aan te te voegen (ahum). Ik wil streng maar rechtvaardig zijn, maar vrees voor de grijze zone tussen theorie en praktijk. Een voorbeeld: Floris laat zijn fles op de vloer vallen. Kan gebeuren, hij heeft tenslotte mijn dna. Ik raap ze op en geef ze hem terug... Na 3 keer moet ik ingrijpen, tijd voor een kordate 'nee'. Mijn blik en/of intonatie is te zwak en de fles gaat alweer tegen de grond. Papa komt tussenbeide, u-oh. Hij haalt zijn strenge blik boven en claimt de 'nee' der nees... Floris aarzelt, de fles hangt nog aan zijn duim te flirten met de grond. En dan trekt hij plots het allerschattigste gezichtje ooit, ik kan het zelf niet nadoen maar Oh. My. G! Papa houdt zich uiterst koel, maar ik hou het écht niet en begin te schaterlachen.
Opvoeding - mama: 1 - 0. To be continued.