Zot van beesten

Mijn eerste 21 levensjaren heb ik doorgebracht met onze hond Buddy. Eenentwintig.
Als kind hebben we thuis ook hamsters gehad, maar die aten de gordijnen op. Daarna kregen we een konijn dat jammer genoeg kon ontsnappen. Ik zie ons nog lopen met het visnet tussen de kroppen sla van onze buurvrouw. Goudvissen probeerden we altijd te winnen op de kermis, maar die mochten we weer vriendelijk gaan inruilen voor een speelgoedje dat geen dagelijks eten nodig had. We hadden daarvoor al ooit vissen gehad, maar zus en ik gaven ze altijd extra eten want dat leek toch zo weinig... Plots zwommen ze ondersteboven, vonden we heel cool.
Zucht.

 

 

 

Er zijn ook heel wat poezen gepasseerd: Mientje Kortstaart had papa op een dag mee omdat ze onder zijn auto verscholen zat met een gekwetst staartje. Mientje heeft goed haar best gedaan; we hebben drie keer een nest kittens gehad. Als het van zus en mij afhing, hielden we ze allemaal. Maar daar zijn dan ouders voor. Helaas woonden we aan een drukke straat en hebben we regelmatig groot verdriet gehad. Mama beloofde ons uiteindelijk dat we een nieuwe kat kregen van zodra we in ons nieuw huis woonden. Zo gezegd, zo gedaan: zus kwam die eerste week ineens thuis met een schoenendoos met gaatjes. Welkom Sylvester, jij kleine tijger. Na Buddy kwam Xia, een fantastische hond die te snel is moeten gaan. Ik zie haar nog doldraaien als ik haar tanden ging poetsen met kippentandpasta... Ja, haar mis ik het meeste. Om het verlies te verwerken hebben we toen een nieuwe pup in huis gehaald. Met het idee ergens Xia terug te krijgen, kozen we voor hetzelfde ras. Maar elk dier is uniek. Gelukkig is Jolie ook een schatje. Ze ziet Floris heel graag, en dat is geheel wederzijds. Jolie is zo groot ten opzichte van miniman, maar ze beschermt hem wanneer nodig.

Fur friends for life: the F-team, Floris & Furball (aka Jolie of "Zjie").