Monsters?

In het donkerste donker van de nacht schrik ik wakker van Floris zijn gehuil. Van 0 naar 100 (db) in iets minder dan een seconde. Arm ventje, zo schreeuwen, dat ben ik niet gewoon. Het lijkt me niet van de pijn... een bange droom? Ik probeer hem te troosten op alle mogelijke manieren, hij wordt even later weer rustig. Terug zijn nestje in.

Bij elke ademhaling hoor ik hem nog snikken, mijn moederhart krijgt het hard te verduren. Men zegt me dat Floris al zo groot is geworden, maar als ik hem zo zie liggen, is hij nog o zo klein. Ik besluit toch maar in het logeerbed in zijn kamer te slapen. Nu ja, slapen. Gemiddeld elke 2 uur val ik bijna uit dat minuscule eenpersoonsbed van het plotse gehuil. De vraag die me teistert: àls hij nare dromen heeft, waarover gaan die dan?